Okee, toch een stukje weer over het enkel gedoe. Ik dacht dat ik er wel helemaal klaar mee was. Want op de sites van ziekenhuizen lees je dat het wel tot een jaar kan duren voor je enkel weer als normaal is.
Nou, ik weet niet wie dat bedacht heeft, maar dat gaat bij mij niet op. Ik ken een aantal andere meiden die ook hun enkel gebroken hebben, allemaal zo rond dezelfde tijd en die geven ook aan dat het niet zo is als voor heen.
Met het vorige stukje dacht ik dat het wel klaar was met de enkel. Dat blijkt toch iets te makkelijk gedacht.
Goed, in de vakantie heb ik met mijn ouders en manlief de Airbornemars gelopen. Okee, het was ‘maar’ 10 kilometer maar voor de gebroken knieschijf van mijn vader en dus mijn gebroken enkel was dat ver zat.
Goed, die titel is uiteraard sarcastisch bedoeld want er zijn ergere dingen in de wereld. Maar tips en trucs zijn altijd handig en dat is mijn idee hiermee.
[Read more…]Zo, weer even een update. In juli had ik mijn laatste bezoek aan de fysio. En de dag erna de laatste controle in het ziekenhuis, bij de chirurg die me ook geopereerd heeft dus het cirkeltje was rond, haha!
De foto’s zagen er goed uit, qua mobiliteit gaat het ook goed. Gewoon lekker zo doorgaan dus.
Tijd weer voor een update. Bij het ziekenhuis kwam er eigenlijk niks bijzonders uit. De foto zag er goed uit en de chirurg was tevreden. Mijn voet was nog wel stijf. Ja duh. Chirurgen houden zich natuurlijk bezig met het bot verhaal en dat zit allemaal wel weer kunstig aan elkaar. No problemo. Nu de rest nog.
[Read more…]Een tijdje al geen update, want ik heb niet zo veel te melden ook.
In het begin ging het goed en fijn en nu zit er een hobbel in de weg zeg maar, en ik begreep dat die er nog wel een tijdje zal zitten ook.
Drie hoeraatjes voor de stevige wandelschoenen, drie hoeraatjes voor steeds een beetje meer kunnen.
Onlangs was ik enorm op dreef, vond ik zelf. Fietsen in de box, autorijden, lopen zonder krukken, eindelijk weer eens een uur in bad liggen. Vervolgens natuurlijk een zeer been.
Ik was helemaal in de halleluja en hoe fijn is het dan als iemand (de fysiotherapeut) even op de rem trapt en zegt; ‘denk je wel om…’ Even weer met beide pootjes op de grond. Want het ís gewoon een complex gebeuren, dat zeiden zowel chirurg als fysiotherapeute. Niet te hard van stapel lopen dus.
Als ik aan dit bericht begin, is het maandag en donderdag moet ik weer in het ziekenhuis zijn en krijg ik, hopelijk, goed nieuws.
Zo zijn we al weer een tijdje verder en zitten we al weer op week vijf!
Tja, wat moet ik er van zeggen.
