Al enige tijd is Gijs niet helemaal zoals Gijs hoort te zijn en onlangs gingen we daar al eens voor naar de dierenarts en kreeg Gijs het middel Vitofyllin voorgeschreven. Een middel dat speciaal voor oudere honden is ontwikkeld en de doorbloeding in hun lichaam stimuleert.
Helemaal top maar daarmee zijn we er nog niet.
Een tijd geleden schreef ik al eens over het middel apoquel, dat gebruikt wordt bij jeuk. Gijs had er toen goeie ervaringen mee.
Sinds ik weer meer mobiel ben, wordt er weer flink gewandeld en een van de favoriete stekjes is achter de melkfabriek. Achter de melkfabriek (waar schijnbaar Old Amsterdam gemaakt wordt?) is een soort natuurgebiedje met paadjes en water en alles mooi groen en vogeltjes enzo.
Maartje is onze Queen of Naps en de mensen die wel eens foto’s van haar voorbij zien komen op Instagram weten wat ik bedoel; Mara ligt altijd zo heerlijk ultiem ontspannen te zijn, je zou er jaloers van worden.
Drie hoeraatjes voor de stevige wandelschoenen, drie hoeraatjes voor steeds een beetje meer kunnen.
Onlangs was ik enorm op dreef, vond ik zelf. Fietsen in de box, autorijden, lopen zonder krukken, eindelijk weer eens een uur in bad liggen. Vervolgens natuurlijk een zeer been.
Ik was helemaal in de halleluja en hoe fijn is het dan als iemand (de fysiotherapeut) even op de rem trapt en zegt; ‘denk je wel om…’ Even weer met beide pootjes op de grond. Want het ís gewoon een complex gebeuren, dat zeiden zowel chirurg als fysiotherapeute. Niet te hard van stapel lopen dus.
(Edit: Dit had ik eerder al geschreven en ingepland voor publicatie en dat bleek dus op dezelfde dag online te komen als de dag van de enkelbreuk)
Het leuke van verhuizen is de andere omgeving. Misschien heb ik dat al eens eerder geschreven. We zijn helemaal niet ver verhuisd, hemelsbreed zo’n zes kilometer denk ik. En toch lopen we hier dus in een heel andere omgeving.
We hebben hier in de buurt een groot industrie terrein met een mooi pad erlangs, langs de snelweg en langs water. Dat is leuk lopen.
Zo af en toe dan zijn Gijs en Mara gewoon hun hondending aan het doen, maar dan zitten/liggen ze op het vloerkleed in het zonnetje en dan zien ze er eigenlijk gewoon onweerstaanbaar uit.
En dan kan ik eigenlijk niet anders dan heel erg veel foto’s van ze maken dus dat doe ik dan ook maar. Bij deze!
Ongeveer een jaar geleden had Mara al eens een kieswortelabces waar ze aan geholpen werd. Nu, een jaar later, had ze weer een bultje onder haar oog. En dat was ook het enige wat er te zien was, dat bultje bij haar oog.
Zojuist kwam ik thuis van een rondje met Gijs. Gijs gaat graag wandelen, voor Mara hoeft het allemaal niet zo. Maartje bleef dus thuis op haar kussen en na de wandeling met Gijs was ik haar even kwijt.
Ze lag verstopt in de kast. In haar schuilplaats.
Ik loop een beetje achter hier! Maar alsnog een stukje over de vakantie! Want afgelopen jaar stond er geen Dogwalktrail op de planning voor Gijs en Mara, maar Frankrijk, Normandië. Normandië stond al heel erg lang op m’n lijstje en met af en toe een wat moeizame Gijs leek ons dat een beter plan dan in de bergen rond te struinen. [Read more…]