Zoals ik in de vorige post al schreef, zou Gijs een echo van zijn hart gaan krijgen.
Samen met een controle van zijn oog en deze stonden voor vandaag op de planning. Ik was heel benieuwd hoe het zou gaan, aangzien hij dan op zijn zij en stil moet blijven liggen.
Ik weet het, ik ben zeer inconsequent met hier schrijven. Dus, waar zullen we eens beginnen?
Allereerst is Mara uiteraard nog schattig als altijd en dat ze minder tanden heeft, heeft de schattigheid alleen maar verhoogd:
Een tijdje terug gingen Gijs en Mara naar de dierenarts, in het kader van de Maand van de Gebitsverzorging. Allebei hebben ze in het verleden al eens een of meerdere gebitsreinigingen gehad. Gijs heeft al zijn tanden nog, Mara helaas niet meer.
[Read more…] How long will I love you?
As long as stars are above you
And longer if I can
Mooi liedje, ook wel de vraag met onze Gijs.
Vandaag stond er weer een bezoekje aan de dierenarts gepland. Dit jaar zijn we tot nu toe nog elke week bij de dierenarts geweest..
[Read more…]Vandaag stond er weer een bezoekje aan de dierenarts op de planning. En eerlijk gezegd zag ik er wel een beetje tegenop. Dingen als ‘tumor’ en ‘oog verwijderen’ zaten in mijn hoofd en ik ging er al zowat van uit dat ze zou zeggen dat hij morgen onder het mes zou moeten.
[Read more…]Vanmorgen stond er weer een bezoekje aan de dierenarts gepland. We kwamen de parkeerplaats op gereden en er stond een vrouw met een hond die vreselijk stond te kokhalzen en overgeven. Ik stapte uit en ze vertelde dat haar hond een injectie had gehad om te spugen (zoiets vermoedde ik al) omdat ze haar (van de hond, die loops was) maandverbandje opgegeten had. Lekker dan…
[Read more…]Gijs heeft altijd wat en ook in 2022 gaan we daar blijkbaar vrolijk mee door.
In november waren we gestart met de Tobradex druppels. Twee weken lang, drie keer daags druppelen. Daarna controle en toen nog twee weken lang twee keer daags druppelen. Daarna telefonisch contact gehad en toen was het klaar.
Toch?
Een tijdje terug was het weer tijd voor ons jaarlijkse bezoekje aan de dierenarts. Ik was daar een tijdje terug ook al geweest met Mara om haar nagels te laten knippen, en ben toen helemaal de titer bepaling vergeten. Afijn, dat is deze keer dus wel gebeurd. Mara deed dat eigenlijk wonderbaarlijk goed. Ze was ook wel aardig rustig te houden toen we even moesten wachten, zij met de naald in haar pootje, tot er voldoende bloed was. Ze had niet voldoende antistoffen meer dus Mara kreeg een vaccinatie.
En daarna was Gijs aan de beurt.
Als kind hadden we een hond, Snoetje. Ik herinner me er niet veel van maar ze was er al voor ik geboren werd. Ze was een ‘vuilnisbakkenras’. Snoes van een hond.
Mijn oom en tante hadden vroeger flatcoated retrievers en toen ze een nestje hadden, vond ik dat helemaal geweldig en ook eigenlijk dat we er best eentje uit konden kiezen. Ik had geen flauw idee van de wachtlijsten bij goede hondenfokkers en wat er allemaal bij kwam kijken aan onderzoeken vooraf qua erfelijke ziektes en aandoeningen.