Een jaar later..
Het is mei en het is inmiddels iets meer dan een jaar geleden dat Robbie overleed. Hoe gaat het nu?
Het is mei en het is inmiddels iets meer dan een jaar geleden dat Robbie overleed. Hoe gaat het nu?
Hoe ik er precies bij kwam, weet ik niet meer maar ineens zag ik wat op Facebook voorbij komen: de Nacht van de Vluchteling. Een evenement waarbij je zoveel mogelijk sponsorgeld probeert op te halen en daarvoor loop je 40 kilometer in de nacht van 18 op 19 juni. Dit jaar wordt al weer de zevende editie!
Het ingezamelde geld wordt gebruikt voor noodhulp aan vluchtelingen; praktische zaken zoals tenten, voedsel, schoon water en medische zorg.
Honden hebben een baas en katten personeel, zegt men.
Mara is de uitzondering.
Ik ging een stukje fietsen met Gijs. De eerste keer dit jaar weer in de fietsmand achterop de fiets. Het was weer even wennen en hij zat het eerste stuk dan ook te joelen en heel sneue geluidjes te maken achter me. Maar na een stukje mocht hij eruit, in een voor hem onbekend gebied en daar was meneer wel erg blij mee.
Hij dribbelde vrolijk rond; een plasje hier, een snuffeltje daar en een hapje gras enzo.
Heb jij geen hooikoorts? Wat een zaligheid. Waarschijnlijk denken veel mensen dat hooikoorts ‘een beetje niezen’ is.
Ik denk dat ik wel enigszins kan stellen dat ik hooikoorts expert ben; ik heb er al last van sinds ik op de basisschool zat en de huisarts zei dat ik ‘er wel overheen zou groeien’. De beste man heeft niet gezegd wanneer dus wat dat betreft zou het best nog steeds kunnen.