Vorig jaar had hij last van gekriebel en dit jaar begon het weer. Dus om de gaten en wonden dit keer voor te zijn, maakten we weer een afspraak bij Froukje Seip. Dinsdag mocht hij naar haar toe. En dat kwam extra goed uit, want meneer had zich zaterdags enorm verstapt. We hadden hem al aan de pijnstilling, maar waar hij normaal na een uurtje rust weer normaal loopt, bleef hij dit keer kreupel lopen. Ik had hem zelfs al verplichte bench rust gegeven.
Begin dit jaar, of misschien was het zelfs al vorig jaar, hebben mijn zusje en ik ons met een aantal anderen aangemeld voor de Strong Viking Obstacle Run. Voor de water editie, 13 kilometer.
Voor mij was het de eerste keer dat ik aan zo’n groot evenement mee zou doen. Ik was benieuwd naar wat me te wachten stond en ook wel een beetje gespannen.
Wat kan je daar toch lekker (vegan) eten!
Vriendin Mariska ging een tattoo laten zetten bij On Edge in Den Haag en gezien het tijdstip van de afspraak, gingen we een dagje eerder heen. Hotelletje geboekt (Hotel Sebel, op een paar honderd meter afstand van de tattoo shop, puur toeval maar erg handig) en hups met de trein.
Tot een Facebook-vrij leven. Het gonsde al even bij vriendin M. die daarna meteen de knoop doorhakte en al een tijdje vrij van Facebook is waarbij ze trouwens zelf het hardst roept dat ze toch wel weer terug komt. Het begon bij mij ook wel een beetje te kriebelen.
Het mooie weer is er dan eindelijk en dat is sowieso al iets waar ik enorm blij van word. Ja zelfs van de onweers- en regenbuien die er altijd ook bij horen.
Gijs en Mara, van hen word ik altijd blij en zij zijn ook blij dat ze weer lekker in de zon in de tuin kunnen liggen en spelen. Of als we lekker naar het bos gaan. We hebben het bos op een kwartier rijden van ons. We lopen vaak hetzelfde rondje en het is er altijd anders. En de mooiste rondjes zijn die waarbij we geen mens tegen komen. Over het algemeen slagen we daar erg goed in.