Tijd weer voor een update. Bij het ziekenhuis kwam er eigenlijk niks bijzonders uit. De foto zag er goed uit en de chirurg was tevreden. Mijn voet was nog wel stijf. Ja duh. Chirurgen houden zich natuurlijk bezig met het bot verhaal en dat zit allemaal wel weer kunstig aan elkaar. No problemo. Nu de rest nog.
[Read more…]Een tijdje al geen update, want ik heb niet zo veel te melden ook.
In het begin ging het goed en fijn en nu zit er een hobbel in de weg zeg maar, en ik begreep dat die er nog wel een tijdje zal zitten ook.
Drie hoeraatjes voor de stevige wandelschoenen, drie hoeraatjes voor steeds een beetje meer kunnen.
Onlangs was ik enorm op dreef, vond ik zelf. Fietsen in de box, autorijden, lopen zonder krukken, eindelijk weer eens een uur in bad liggen. Vervolgens natuurlijk een zeer been.
Ik was helemaal in de halleluja en hoe fijn is het dan als iemand (de fysiotherapeut) even op de rem trapt en zegt; ‘denk je wel om…’ Even weer met beide pootjes op de grond. Want het ís gewoon een complex gebeuren, dat zeiden zowel chirurg als fysiotherapeute. Niet te hard van stapel lopen dus.
Als ik aan dit bericht begin, is het maandag en donderdag moet ik weer in het ziekenhuis zijn en krijg ik, hopelijk, goed nieuws.
Zo zijn we al weer een tijdje verder en zitten we al weer op week vijf!
Tja, wat moet ik er van zeggen.
Zo denk je dat het ellenlang gaat duren en zo zijn we al weer drie weken verder. Afgelopen week was wel de week van de veranderingen. Ook hier weer een aantal foto’s van de wonden.
[Read more…]We zijn weer een week verder en hoe is het nu?
Ik ben blij dat het bijna vrijdag is, want dan mag ik naar het ziekenhuis voor controle.
Het is woensdag, het is 14.34 en vorige week om deze tijd lag ik in de ambu. Inmiddels zijn we gelukkig een week verder! (Let op, foto’s van de incisies als je verder gaat!)
[Read more…]Het was de dag na dat het zo was gaan sneeuwen en slow but steady lag er toch aardig wat sneeuw. Ik had een rondje met Mara gelopen en daarna met Gijs. Ze waren allebei van slag door het gebrek aan gras.
[Read more…]
Tattoo’s en piercings, you either love them or you hate them.. Zo lijkt het tenminste. Het is gelukkig steeds meer geaccepteerd, ik heb recentelijk geen mensen meer opmerkingen horen maken, of ze doen dat heel slim achter mijn rug om, ha!
Op mijn werk was ooit een patient die het had over ‘al het ijzerwerk’ dat ‘de jeugd’ tegenwoordig in hun gezicht had. Ik hield wijselijk mijn mond dicht. En die ene opmerking van een collega, dat álle mensen met tattoo’s aso’s zijn, ook al zo heerlijk kortzichtig.
Er zullen altijd mensen zijn die dan vragen ‘maar hoe moet dat dan als je tachtig bent?’ Nou, misschien word ik wel geeneens tachtig! [Read more…]