Een tijdje terug bestelde ik bij Bol een doos met ansichtkaarten. Want echte, handgeschreven kaartjes zijn leuker dan de gautomatiseerde van bv Greetz, hoewel een Greetz kaartje dan sowieso leuker is dan helemaal geen kaartje.
Afijn, in de reviews las ik; ‘erg geschikt voor postcrossing!
Long time no see. Ik was een beetje de insipratie kwijt denk ik. Oudjaarsdag was niet zo’n succes. We gingen naar het bos met de honden en ik stond regelmatig bij te komen want ik was niet zo lekker.
[Read more…]
Vroeger was ik een Brinta kind. Brinta, warme melk, flink wat suiker en dat was mijn ontbijt. Van mijn vader geleerd. Ik kon dat perfect klaarmaken. Op mijn werk vroeger (verstandelijk gehandicapten zorg) waren bewoners die Brinta aten en personeel dat het imo echt zo verkeerd maakte: dik, klonterig, je kon er mee tegelen.
[Read more…]Afgelopen weekend was er na twee jaar eindelijk weer een open dag bij Melief. Ik ging er heen met manlief en mijn camera. Het is eigenlijk wel de beste plek om foto’s te maken, vind ik. Perfecte modellen!!!
Melief is een sanctuary in Duitsland waar heel veel dieren uit nood hun voor altijd thuis gevonden hebben. Ik ‘ken’ ze vanaf 2013, toen ik daar voor het eerst naar de open dag kwam en sinds die tijd ben ik donateur. Daarvan kunnen ze er altijd meer gebruiken want ze zijn helemaal afhankelijk van donaties, dus indien je nog een goed doel wilt steunen, waar alles ook écht bij de dieren terecht komt; klik dan hier.
De vorige post was van mei en ik kan dus zowat wel weer een algehele update gaan schrijven, maar dat was ik nu niet van plan. Geen nieuws is goed nieuws zullen we maar zeggen.
Het gaat prima met Gijs en Mara, ze hebben de hitte tot nu toe goed doorstaan (lees; we bleven binnen en lagen te slapen).
Tja, ik ben nogal van de vlagen hè, dus is het zo al weer een hele tijd geleden dat ik hier wat schreef.
[Read more…]Jaren geleden deden Mara en ik, samen met Mariska en Kay, mee aan een dog survival. Een evenement met allemaal ‘echte honden mensen’ met hun sportieve border collies, tollers en ander groot volk. Mara was er de kleinste en we werden een beetje meewarig bekeken. Want zo’n klein hondje, die kan dat toch helemaal niet? Dat is toch zielig? Ze vonden het vooral heel zielig.
[Read more…]Vanmorgen stond er weer een bezoekje aan de dierenarts gepland. We kwamen de parkeerplaats op gereden en er stond een vrouw met een hond die vreselijk stond te kokhalzen en overgeven. Ik stapte uit en ze vertelde dat haar hond een injectie had gehad om te spugen (zoiets vermoedde ik al) omdat ze haar (van de hond, die loops was) maandverbandje opgegeten had. Lekker dan…
[Read more…]Je weet wel, Evy Gruyaert, die je helpt met hardlopen!
Huh, hárdlopen? Ja dat hoor je goed…
Ja, ik ben natuurlijk erg bevooroordeeld maar hallo zie Mara eens knap zijn!
Het was zo’n dag waarop de zon precies goed stond. Normaal gesproken is Gijs het makkelijkste model maar die stond dit keer vreselijk in de weg en net niet goed in het licht.
Dus sleepte ik Mara haar mandje uit en zette haar in de zon naast de keuken (vandaar die zwarte achtergrond).