Hoe ik er precies bij kwam, weet ik niet meer maar ineens zag ik wat op Facebook voorbij komen: de Nacht van de Vluchteling. Een evenement waarbij je zoveel mogelijk sponsorgeld probeert op te halen en daarvoor loop je 40 kilometer in de nacht van 18 op 19 juni. Dit jaar wordt al weer de zevende editie!
Het ingezamelde geld wordt gebruikt voor noodhulp aan vluchtelingen; praktische zaken zoals tenten, voedsel, schoon water en medische zorg.
Heb jij geen hooikoorts? Wat een zaligheid. Waarschijnlijk denken veel mensen dat hooikoorts ‘een beetje niezen’ is.
Ik denk dat ik wel enigszins kan stellen dat ik hooikoorts expert ben; ik heb er al last van sinds ik op de basisschool zat en de huisarts zei dat ik ‘er wel overheen zou groeien’. De beste man heeft niet gezegd wanneer dus wat dat betreft zou het best nog steeds kunnen.
Net zoals mensen op verschillende manier van dieren houden (“Oh, ik hou echt van dieren!” Maar waarom ligt er dan een hamburger op je bord??) houden mensen ook op verschillende manieren van honden. Even vooropgesteld; de ene manier is niet beter dan de andere. Dit begint met een stukje hokjesdenken, maar dat moet je niet te serieus nemen. Ik vind het interessant om te zien dat er zoveel types hondenmensen zijn.
Iets waar ik heel gepassioneerd over ben, is het veganisme. Nee, je kan gewoon doorlezen hoor. Ik ga geen enge beelden hier plaatsen. Alleen hoe ik hier zelf over denk. En je mag het best oneens zijn.
Facebook. Vroeger wilde ik er niet aan, want ik zat op Hyves (wie kent het nog?!), maar vanwege een Griekse vriendin ging ik overstag.
Inmiddels ben ik ruim 500 Facebook vrienden en een paar jaar verder. En besteed ik eigenlijk meer tijd aan Facebook dan ik eigenlijk zou willen. Ik heb ooit wel eens de app van mijn telefoon verwijderd maar dezelfde dag stond die er weer op. Echt. Mensen die van Facebook gingen, het was net of die in een groot zwart gat belanden want ze waren echt onzichtbaar geworden. En toch. Minder tijd op Facebook, meer tijd voor manlief, de honden, van alles.
December. De maand van het vuurwerk (onder andere). Ik heb nooit echt van vuurwerk gehouden, zelf nooit afgestoken want ik vond het eng. Ik ben verder niet bang voor de knallen hoewel ik niet begrijp wat er nu zo leuk aan een heel harde knal is.
Tegenwoordig heb ik steeds meer een hekel aan vuurwerk.
[Read more…]
Het is inmiddels 7 maanden geleden dat Robbie overleed. De wereld draait door, maar ik denk dagelijks aan hem.
De ene dag gaat het beter dan de andere dag en soms, soms kom je wat tegen waardoor je acuut weer in tranen zit. Op facebook kwam ik deze tekst tegen en ik vind hem zo mooi dat ik hem graag hier ook deel:
Zo ineens was het daar; een wondje op Gijs zijn snuit. Gekrabd en toen was het open. Hoe dat kan, ik heb geen flauw idee. Maar belangrijker nog; hoe kom je er weer van af?
Het was gelukkig nog een klein plekje.
Als ik aan Robbie denk, en dat doe ik dagelijks, dan mis ik hem ontzettend. En als ik dan foto’s zie van hem, samen met Gijs en Mara, dan ben ik niet alleen verdrietig om hem. Ik mis hem en hij komt nooit meer terug en dat is vreselijk, maar daar moet ik mee leren leven.
Soort van!
Vandaag kreeg ik van Maria van Colourful Green mijn nieuwe logo. Daar ben ik ontzettend blij mee! Ik weet wat voor mooie dingen Maria kan maken dankzij haar Happy Vegan shop.
Ik wist ongeveer wat ik wilde; een logo met Robbie, Gijs en Mara erop. Ik mailde foto’s door en dit is het resultaat:
Ik vind hem geweldig!! En dankzij online hulp van Maria, staat alles op zijn plek waar het hoort en is zelfs de header afbeelding prachtig aangepast! Ik ben blij!
Maria, heel hartelijk dank voor je prachtige logo en online hulp en ondersteuning!!