De vorige post was van mei en ik kan dus zowat wel weer een algehele update gaan schrijven, maar dat was ik nu niet van plan. Geen nieuws is goed nieuws zullen we maar zeggen.
Het gaat prima met Gijs en Mara, ze hebben de hitte tot nu toe goed doorstaan (lees; we bleven binnen en lagen te slapen).
Maar wat ik schrijven wou. Hardlopen.
Het is nu augustus wat inhoudt dat ik al weer een jaar geleden begonnen ben ik het ziekenhuis. Ik ga er nog steeds met plezier heen en ik heb echt enorm fijne collega’s. Het is dus al een jaar geleden dat ik begon met regelmatige werkdagen. Best wennen hoor, gevoelsmatig is het namelijk korter als je van donderdag tot woendag vrij bent dan wanneer je van zondag tot vrijdag vrij bent. Ja. Stom klinkt dat he? Toch is het zo. Maar afijn, met het regelmatig werken komt ook het regelmatig sporten.
Vorig jaar november ergens heb ik de hardloopschoenen aangeschaft, de Asics Nimbus en daarna gestart met het eerste trainingsschema van Hardlopen met Evy. Ik was daar niet bij de eerste les begonnen maar bij nummer 7 ofzo.
Ik vind dat wel ideaal werken, want je slingert je favo playlist aan op Spotify (Op dit moment is dat deze) en vervolgens de app en Evy zegt wel wat je wanneer moet doen.
Na het eerste schema liep ik wekelijks wel ‘zelf’ een rondje maar dat vond ik lang zo leuk niet, dus sinds een tijdje ben ik met ‘Start to run 2: Onderhoud’ begonnen. Zeg me maar wat ik moet doen. Nou, vaak is dat ‘extensief’ lopen. Wat ik dus eerst gegoogled heb, want wtf is extensief? Rustig aan dus. Ben ik nog steeds niet zo goed in…
Maar, ik merk dus wel dat mijn conditie nu vooruit is gegaan. Dankzij dat hardlopen. Een aantal jaren terug deed ik absoluuuuut niet aan hardlopen en elke keer als dat tijdens een wod erbij kwam dacht ik wel van ‘oh baaaggger, ik kán dat niet’. Moest ook altijd wandelen tussendoor enzo. Daarna heb ik ooit eens de Cascaderun gedaan, want 5 km lopen tijdens een wod lukte eigenlijk best wel. Maar leuk? Nah…
Maar na al die lesjes van Evy denk ik nu in plaats van ‘oh hélp’, ‘okee prima’.
Met wods ook, burpees en roeien? Okee. En ik ga er nog steeds kapot op, maar het trekt wel snel bij.
Dus dat bedacht ik me vandaag tijdens bovenstaande extensieve maar steeds harder gaan de training en ik werd er toch wel blij van. In 2018 was ik naar mijn idee op mijn sterkst. Ik denk dat ik nu, vier jaar later en met 8 schroeven in mijn enkel, op mijn fitst ben. En dat is wel erg fijn.
De box waar ik nu train heeft een andere programmering en waar ik eerder gewend was aan veel kracht, is dat bij deze programmering anders. Meer cardio, veel roeien of op de assault bike (daarvan hebben ze er 6 geloof ik en dat zijn er 6 teveel.)
Maar de trainingen zijn anders en dat werk wel prima voor mijn lijf. Ik ben er niet zo kapot van als ik voeger wel was. Altijd fijn, behalve de assault bike dan.
Ik probeer, en dat lukt niet altijd, om 3x per week naar de crossfit te gaan en dan een wekelijkse training van Evy en dan mijn werkdagen te fietsen (dat is zo’n 38 km per dag). Deze week ging dat niet op want ik was moe, er was een mdo waarvan ik dacht dat het lang zou duren (was ook zo) en ik had er gewoon geen zin in. En in de box is vakantie rooster dus op de dag waarop ik wilde trainen was er geen wod in de ochtend. Nou dat werd dus hardlopen.
En ik dacht, eens even zien hoe ver ik kan komen. Rustig tempo en dan maar gaan. Nou, dat werd dus minder ver dan gedacht want ik werd gebeld door de sportmasseur, dat ik een afspraak had. Ja echt. Helemaal nooit meer aan gedacht, want die stond alleen in m’n Google agenda en niet in mijn Filofax. Sorry Remko!
Dus dat werd in een hoger tempo naar huis en toen rap door naar Zuidwolde voor een massage van de benen. Die konden dat overigens wel gebruiken.
Wel mooi hoe de techniek dan werkt; op mijn Garmin Fenix horloge zag ik dat ik gebeld werd en ik hoorde het door mijn Shokz oortjes en daarmee kan je dan ook opnemen en praten. De telefoon zat in mijn Flipbelt dus als ik die er eerst uit had moeten frobelen was dat nooit op tijd gelukt. Alleen was na het gesprek de muziek gestopt, dat was jammer want zonder muziek vind ik er echt niks aan.
Ik kan de Shokz (eerder heetten ze Aftershokz) echt aanraden. Ik heb ze ooit van een (oud)collega kunnen lenen en was meteen verkocht (dankjewel Paul!). Je hoort nog steeds wat er om je heen gebeurt, wat met hardlopen en fietsen we zo veilig is. En je voelt dat ding niet zitten. Perfect! Accu gaat ook lang mee.
Dan de Flipbelt; tip van de echtgenoot omdat ik iets wilde waarin ik mijn telefoon mee kon nemen. Het werkt ideaal. Ze zijn in verschillende soorten, maten en kleuren te krijgen. Mijn moeder heeft er ook een en nadat ze steeds maar zei dat zij dat niet nodig had, want haar houder om haar arm werkte ook prima, ging ze na een tijdje toch overstag en is ze er zeer enthousiast over. Is natuurlijk ook handig bij andere dingen waarbij je je handen vrij wilt hebben. Volgens mij past de Uixi er ook wel in.
Als laatste wat op de foto staat; de Junk brands hoofdband. Licht gewicht stofje maar zo fijn als het warm is en je het zweet los hebt. Geen zweet in je ogen. Junk brands is een Amerikaans merk maar je kan ze ook aanschaffen via Wodstuff die gewoon hier in Nederland zit, of Wodabox, uit Frankrijk. Het staat me voor geen meter maar who cares, het werkt.
Goed, hardlopen is dus niet zo stom als het lijkt, hoewel goeie muziek voor mij dan wel essentieel is. Maar naarmate het beter gaat heb ik er op andere vlakken dus ook profijt van. En ondanks de kneuzel enkel gaat het dus nog steeds goed!! En als ik dan zo aan het hobbelen ben, en dat lúkt me dan gewoon, ja, daar word ik wel blij van.
Nee het gaat niet zo snel als de echtgenoot, maar die loopt al 300 jaar hard dus ja. Maar ik doe het wel en het is nog fijn ook. Soms dan!