De koningin

Honden hebben een baas en katten personeel, zegt men.
Mara is de uitzondering.

Ik ging een stukje fietsen met Gijs. De eerste keer dit jaar weer in de fietsmand achterop de fiets. Het was weer even wennen en hij zat het eerste stuk dan ook te joelen en heel sneue geluidjes te maken achter me. Maar na een stukje mocht hij eruit, in een voor hem onbekend gebied en daar was meneer wel erg blij mee.
Hij dribbelde vrolijk rond; een plasje hier, een snuffeltje daar en een hapje gras enzo.

 

 

Vervolgens fietsten we weer verder. Gijs met zijn neus door de kap. Soms zit hij, meestal staat hij (wat een beetje zwabbert met fietsen) en hij kijkt dan weer links, dan weer rechts. Op andere honden reageerde hij dit keer niet gelukkig.
We hadden wind tegen en het was bloedjeheet. Het zweet stond me op de rug en er zat een hijger achter me. We zijn dus al gauw weer naar huis gegaan. Waarbij ik bedacht had dat ik de tuin in de hangstoel zou gaan zitten, met een leuk boek en wat kouds te drinken.

Maar thuis was Mara. En Mara had andere plannen. Mara was wild enthousiast, stond te dansen en Mara wilde óók mee fietsen! Laatst was ze een keer mee en blijkbaar vond ze dat dus erg leuk. Nou goed, kan geregeld worden, hoor.
Mandje erin, dekbedje erin (anders is het te laag voor haar). Nou en daar zat ze, de koningin. Mara liet zich rondrijden!
Net zoals bij Gijs, stopte ik en haalde Mara uit de mand. Zodat ze even kon plassen enzo.

 

Maar dat was niet de bedoeling! Daar hebben we die groenstrook in de tuin toch voor? Twee stappen zette ze en vervolgens deed ze weer haar dansje en dus zette ik haar maar weer in de mand.
Alwaar de koningin weer op haar zetel plaatsnam en parmantig om zich heen zat te koekeloeren. Serieus, af en toe keek ik achterom en daar zat ze. De koningin op haar troon. Ik moest er wel een beetje om lachen.
Dus we zijn maar weer verder gefietst. Deze keer de andere kant uit; eerst tegen de wind in. Daarna weer naar huis zodat ik nu dan éindelijk lekker in de zon kan, met mijn boekje!