Vandaag stond er weer een bezoekje aan de dierenarts op de planning. En eerlijk gezegd zag ik er wel een beetje tegenop. Dingen als ‘tumor’ en ‘oog verwijderen’ zaten in mijn hoofd en ik ging er al zowat van uit dat ze zou zeggen dat hij morgen onder het mes zou moeten.
Ik liet de foto zien waarop je duidelijk het verschil tussen de beide pupillen ziet, deze was van zaterdag. De dierenarts was nog niet helemaal tevreden met hoeveel verschil er nú in zat. De linker pupil was al weer wat kleiner. De vorm is echter wel goed. Er is dus zeer zeker iets gaande ín zijn oog.
Hoeveel last Gijs daadwerkelijk van zijn oog heeft vind ik erg lastig inschatten. Hij krijgt de metacam dus wie weet wat dat dempt. Zaterdagavond lag hij naast me op de bank en moest ineens wrijven. Het zag er echt uit alsof hij er ineens een kriebel/prikkel in had. We hebben hem geprobeerd er van te weerhouden maar uiteindelijk toch de kap om gedaan.
Hij knijpt af en toe met dat oog, maar met atropine erbij kan dat ook komen doordat de pupil te groot is voor de hoeveelheid licht. Hij jammert niet en maakt geen ongelukkige indruk. Gijs stond bij de dierenarts ook enthousiast te kwispelen, vooral toen hij even lekker gekroeld werd.
Gezien de leeftijd van Gijs, gaan we uit van kwaliteit van leven en als het oog met druppels onder controle gehouden kan worden, heeft dat de voorkeur. Het oog is functioneel, hij ziet er ook nog wel wat mee (geen idee hoeveel). Het druppelen laat hij wonderbaarlijk goed gebeuren. Dus ook dat is geen reden om nu voor het verwijderen van het oog te kiezen. Op dit moment gaan we door met de oogzalf en met de atropine en volgende week mag Gijs weer op controle komen. Wordt vervolgd!