Een tijdje terug gingen Gijs en Mara naar de dierenarts, in het kader van de Maand van de Gebitsverzorging. Allebei hebben ze in het verleden al eens een of meerdere gebitsreinigingen gehad. Gijs heeft al zijn tanden nog, Mara helaas niet meer.
Na dit bezoekje werd er een afspraak gemaakt voor Mara. Mara heeft al langere tijd en steeds wat vaker, last van een soort gesnurk. De dierenarts gaf aan dat dit zou kunnen komen door een te lang verhemelte of door een ingeklapte luchtpijp. Maar, wil je het zeker weten, moet je onderzoek doen en onder narcose. En als je dat tóch in slaap bent, kunnen meteen je tanden schoon gemaakt worden.
Zo gezegd zo gedaan; vorige week gingen we met zijn drieën naar de dierenarts. Gijs ging ook mee want die was weer toe aan een Librela prik.
Mara kreeg onder dwang en met wat gespartel een infuusnaaldje en ging vervolgens onder zeil. Ik wil daar altijd bij zijn, want een mensenkind laat je ook niet alleen op zo’n moment dus mijn hondenkind ook niet. Gelukkig kan dat ook.
Het is zo jammer dat dat allemaal met stress en dwang gaat, hoe moet dat ooit (over twintig jaar) als we haar bijvoorbeeld in zouden moeten laten slapen? Ga je strijdend ten onder. Dat is toch vreselijk…
Gelukkig is dat nog (lang) niet aan de orde. Mara was in slaap en ik frummelde haar haar vestje aan. Wat toch eenvoudiger is als ze wakker is. Ze koelt heel snel af en daar wordt niemand blij van. Ik droeg haar over aan de dierenarts en toen konden Gijs en ik gaan wachten.
Ik blijf eigenlijk altijd in Meppel wachten als ze onder narcose zijn (of bij de trimsalon) want heen en weer rijden is ook gedoe (en de brandstof is ook niet gratis…). Meestal ga ik thee drinken bij zuslief maar nu was Gijs er ook en Gijs en Layla (haar hond) lijkt me geen goeie combi. De jongere en de hoogbejaarde… Mwah, nee.
Dus we gingen naar de McDonald’s waar ik een kop thee dronk en Gijs een kauwstaafje op at.
Gijs was moe en hing maar wat in de buggy te hangen dus we gingen weer terug naar de auto, waar hij wel lekker kon ontspannen. En toen belde de dierenarts gelukkig ook al.
Mara was weer (enigszins) wakker, het was goed gegaan. Er zaten wat tanden los en die zijn verwijderd, waaronder de onderste hoektand. Er waren foto’s gemaakt waarop inderdaad helaas te zien is dat ze een wat ingeklapte luchtpijp heeft. We konden naar de praktijk komen en daar trof ik Mara aan bij de dierenarts op schoot, lekker warm ingepakt. Zo lief!
Ik heb een tijdje met haar in mijn armen gezeten en toen heeft de dierenarts haar nog een keer gecontroleerd en getemperatuurd en toen mocht ze mee naar huis. Ik was goed voorbereid en had in de slaapzak op de bijrijdersstoel al een warme kruik gelegd. Mara lag daar lekker in te broeien en zo reden we weer naar huis.
Eenmaal thuis legde ik haar met slaapzak en al op de bank en even later lag ze te hijgen en was het dus toch te warm. Ze was de hele middag wel wat pieperig en heeft dus als een zombie op de bank in de slaapzak gelegen. Gijs was ook toe aan wat slaap dus ik had een heel rustige middag met ze, haha!
Inmiddels zijn we een aantal dagen verder en is Mara steeds verder opgeknapt. Het duurde iets langer dan ik had verwacht maar ze is natuurlijk ook wat jaartjes ouder dan de vorige keer. Ze zit nu nog wel op zacht voedsel en aan de pijnstilling. Morgen is de laatste dag pijnstiller. We gaan eens zien hoe het dan gaat.
Wat betreft de ingeklapte luchtpijp.. Volgens mij heeft ze daar de afgelopen dagen geen last van gehad omdat ze zelf nogal tam was. Ik heb inmiddels via via een (natuurlijk) supplement besteld dat moet helpen bij keel en luchtwegen. Daar gaat de luchtpijp niet ineens anders van worden natuurlijk. Die zou je kunnen opereren en een stent laten plaatsen. Ik vind dat behoorlijk eng klinken eigenlijk. Die ingreep is ook niet zonder risico (maar dat is eigenlijk niks natuurlijk..). Als het dat verhemelte was, dan was dat wellicht iets eenvoudiger op te lossen..
Ze heeft na het vorige DA bezoek een weekje prednison gehad (krijg je twee tabletjes mee, en dan moet ze een kwart per dag…) en dat leek wel iets te helpen. Maar ja, prednison… Dus vandaar eerst het natuurlijke middel. Dat hebben we nog niet in huis, maar ik ben er erg benieuwd naar. De reviews zijn in ieder geval erg goed, juist bij de ingeklapte luchtpijp.
Ze krijgt in ieder geval geen halsbandje meer om en ook het Ezy dog tuigje is uit den boze nu. Die zit veel te hoog in haar keel.
Tijdens de ingreep zijn haar nagels geknipt en ook haar snuitje is wat bij geschoren. Ze wordt woest als je dat probeert te doen dus als je dan toch slaapt… Ik moest er even aan wennen en niet alleen aan het korte snoetje maar ook het schéve snoetje. De hoektand mist en dat maakt dat ze een wat scheef mondje heeft. Waar haar tong nu nog vaker naar buiten piept. Het is enorm schattig, maar het is zo anders dan ik gewend was! Ze leek wel een ander hondje!!
Ik hoop dat ze straks zónder pijnstilling ook goed gaat en ik ben benieuwd of het supplement haar wat zal helpen. Uiteraard komt er hier dan een update!