Het halve (hele?) land in rep en roer want er zou sneeuw komen!
Véél sneeuw! En heel erg veel wind.
Ik zag er als een berg tegen op.. En dat terwijl ik sneeuw altijd geweldig vond!
De week ervoor was het al eens glad geweest en nadat ik voorzichtig naar huis was gereden na mijn nachtdienst, moest ik toch echt de auto uit. Op de gladde oprit. Ik ben nog steeds bang om te vallen en over het algemeen gaat dat best redelijk, maar hier kreeg ik dus echt de kriebels van. En dan die weersvoorspellingen van sneeuw en koud. Nee, liever niet.
Navraag in een facebook groep (over heel iets anders), leverde op dat heel veel mensen na een valpartij of ander ongeluk, nog best een tijd last hebben van angst om zoiets nog een keer mee te maken. En dat het nooit helemaal weg gaat. Vallen van de trap, uitglijden, you name it. Vreselijk wat de ervaringen waren, maar wel bemoedigend dat ik niet alleen zo denk. Gelukkig hoefde ik niet aan het werk.
Ik was éigenlijk van plan om maar gewoon binnen te blijven. Maar uiteindelijk trok ik toch de laarzen aan, dit keer voorzien van snowsteps en ging met manlief en de honden mee naar buiten.
Ondanks dat ik dus bang ben om te vallen, vind ik het wel echt heel erg fijn om zo in de frisse sneeuw lucht te zijn. Koud en fris. Knerpende sneeuw onder je voeten. So far so good. De sneeuw was nog vers dus daarop heb je ook best wat grip.
Het waaide enorm hard en het was ook erg koud, dus Gijs en Mara hadden uiteraard een jasje aan. Die lopen ook met hun buik door de sneeuw heen.
Ze waren er niet bijster enthousiast over. En Mara, ja Mara is gewoon niet zo gebouwd voor dit weer:
Gijs heeft wel vaker door de sneeuw gebanjerd, maar ik ben me er ook sterk van bewust dat dit heel goed de laatste keer sneeuw voor hem kan zijn. Hij liep in zijn rode winterjas, die heeft hij al vanaf 2010. Toen gingen we nog met Robbie en hem naar het sportveld in Hoogeveen, waar ze dan enthousiast door de sneeuw heen renden. Inmiddels is wel aan Gijs te merken dat hij al wat ouder is, en het ging dus ook niet zo heel makkelijk.
Ik ben die dag drie keer aan de wandel geweest met ze. Want zij moesten toch uit en het was meteen een soort van oefening voor mezelf.
Martin ging zelfs enthousiast een rondje hardlopen (levensgevaarlijk imo, maar hij heeft het ‘ik val niet hoor’ zelfvertrouwen dat ik overduidelijk mis).
Op maandag lag er nóg meer sneeuw en werd het een hele uitdaging voor Gijs om daar door heen te komen. Hij stond tot zijn nek in de sneeuw. Best zwaar lopen voor een hondje op leeftijd met pijnlijke heupen.
We zijn zelf aan het scheppen om de oprit en de auto’s enigszins sneeuwvrij te krijgen. Met name mijn auto is helemaal ingesneeuwd en voor de voordeur lag zoveel sneeuw dat die ook niet meer open kon. Of nou ja, kan wel, maar dan sta je alsnog voor een berg sneeuw. Het heeft alleen vrij weinig zin want het sneeuwt nog steeds!!
Ondertussen scheppen en vegen we af en toe maar door, om het een beetje bij te houden. Als het stopt met sneeuwen, kunnen we de boel goed schoon gaan houden. Wat mij betreft gaat het even flink dooien want juist die aangereden en opgevroren sneeuw is waar het toen mis ging bij me. En dat zit me ondanks de wandeltjes met de honden wel heel erg in mijn hoofd.
Zelfs de buurjongen zei al, toen ik aan het scheppen was; ‘de vorige keer was je hier gevallen hè! En toen belde m’n moeder de ambulance, en ging je naar het ziekenhuis!’ Hij was helemaal verbaasd dat mijn enkel met schroefjes weer aan elkaar gezet was; ‘oh met een schroevendraaier?’ Haha!!
Maar goed, misschien toch de komende dagen, als het in de straat wel zo’n gladde bevroren ijsbaan wordt, lekker binnen blijven…
Overigens is Mara die in haar blauwe winterjasje door de sneeuw ploegt en af en toe ín de sneeuw zakt, terwijl het hard waait wel een van de meest schattige dingen ooit. Zie het laatste filmpje bij deze post:
Goed, wat mij betreft dus lekker dooien nu en dan daarna, als de wegen weer schoon zijn, doe dan maar die vrieskou waar een hoop mensen nu naar uitkijken, zodat er dan geschaatst kan worden. Koud, zonnetje erbij, héérlijk!!
Doen jullie voorzichtig?