Mara en haar jas
Zoals bekend is Mara een heel erg klein hondje. En kleine hondjes, die kan je leuke truttige jurkjes en truitjes aantrekken, die zijn natuurlijk ook gewoon hondjes, maar die hebben het doorgaans wat sneller koud. [Read more…]
Zoals bekend is Mara een heel erg klein hondje. En kleine hondjes, die kan je leuke truttige jurkjes en truitjes aantrekken, die zijn natuurlijk ook gewoon hondjes, maar die hebben het doorgaans wat sneller koud. [Read more…]
Onlangs was het dan eindelijk vakantie en net als vorig jaar, hadden we een weekje Dogwalktrail geboekt. Want vorig jaar was dat hartstikke leuk en we waren nog lang niet uitgekeken op Oostenrijk. [Read more…]
Sommige dingen lijken een beetje onmogelijk. Bijvoorbeeld; Onze Mara is een heel erg schattig en vooral heel erg klein hondje. Dat is heel erg handig, want je kan haar overal mee naar toe nemen, in je tas bijvoorbeeld. Helemaal leuk. [Read more…]
Gijs en Mara gaan jaarlijks voor controle naar de dierenarts. Vorige week was het weer zover. [Read more…]
Nou ja, niet vandaag hoor. Dinsdag 1 augustus was ze jarig. En toen is ze vijf jaar geworden! Onze eeuwige puppy, vijf jaar al weer. Ik moet dat altijd even terugdenken aan hoe klein ze was toen ze bij ons kwam. Hoeveel ze gegroeid is en niet alleen qua spieren.
Ik hoop dat er nog maar vele jaren bijkomen, tot ze een tandeloze oude dame is. Ik hou zoveel van dat kleine poppetje!
Op zich wás ik altijd al een overbeschermende hondenmoeder maar na de dood van Robbie is dat eigenlijk alleen maar erger geworden. Sindsdien wilde ik eigenlijk niet meer dat mijn moeder met hen zou gaan lopen en ik loop af en toe wel met de hond van de buren, maar zelf mijn hondekindertjes uit handen geven? No way. Dan maar in de tuin. [Read more…]
Het mooie weer is er dan eindelijk en dat is sowieso al iets waar ik enorm blij van word. Ja zelfs van de onweers- en regenbuien die er altijd ook bij horen.
Gijs en Mara, van hen word ik altijd blij en zij zijn ook blij dat ze weer lekker in de zon in de tuin kunnen liggen en spelen. Of als we lekker naar het bos gaan. We hebben het bos op een kwartier rijden van ons. We lopen vaak hetzelfde rondje en het is er altijd anders. En de mooiste rondjes zijn die waarbij we geen mens tegen komen. Over het algemeen slagen we daar erg goed in.
Met het mooie weer, komen ook de ellendige kriebelbeestjes weer in grote getale tevoorschijn; teken en vlooien. Vlooien hebben we hier zelden last van *afkloppen* maar teken, da’s een ander verhaal. Zo af en toe vinden we er een en dat hebben we liever niet.
Maar chemische middelen, daar hou ik ook niet van dus als het even kan vermijden we dat. Sowieso voor Mara, want met dat kleine lijfje durf ik daar niks chemisch op te smeren. Nu had onze buurtteckel Donatella een halsbandje van barnsteen om en daar had ik al vaker wat over gelezen. Uitproberen dus!
En zo is het al weer 2017. Weer een jaar voorbij.
2016 was het eerste hele jaar zonder Robbie. Het voelt nog altijd alsof hij ‘in de tijd’ achtergebleven is.
Het was voor het eerst een jaarwisseling in ons eigen huis. De voorgaande jaren waren we steeds een weekje weg. Mara was dus nog nooit thuis geweest met de jaarwisseling.
Voor veel mensen met dieren een jaarlijks terugkerend probleem; vuurwerk. En éigenlijk hoeft het probleem niet eens heel erg groot te zijn.
Als mensen zich zouden houden aan de afspraak dat je alleen op oudjaarsdag tussen zo en zo laat vuurwerk af mag steken, dan was het probleem zo veel kleiner. Helaas zijn er altijd mensen die het nú al nodig vinden om af en toe wat te gaan knallen. En, eerlijk waar, het zijn dan niet veel knallen, maar wel dusdanig dat bij ons in ieder geval Mara vreselijk bang is.