Op zich wás ik altijd al een overbeschermende hondenmoeder maar na de dood van Robbie is dat eigenlijk alleen maar erger geworden. Sindsdien wilde ik eigenlijk niet meer dat mijn moeder met hen zou gaan lopen en ik loop af en toe wel met de hond van de buren, maar zelf mijn hondekindertjes uit handen geven? No way. Dan maar in de tuin.
En waarom niet? Nou, wat als je enge honden tegenkomt? Ik had/heb eigenlijk altijd visioenen van Gijs en Mara die aangevallen en opgevreten worden door andere honden. Of onder auto’s komen of wat voor rampscenario dan ook.
Maar daar maak je het jezelf wel erg moeilijk mee. En heel rationeel gezien weet ik ook wel dat de kans dat zoiets gebeurt uiterst klein is (maar toch!!). En ik weet ook, dat Gijs en Mara anders reageren als ik met ze loop, dan wanneer Martin dat doet.
En toen was daar Judith. Judith is een van de zeldzame mede vegans hier in Hoogeveen (yay!!) en Judith bleek een hondenservice te hebben. Via instagram stuurden we eens wat berichtjes over en weer en ik vond dat ik het maar gewoon eens moest proberen. Judith loopt dagelijks met honden, dus die is dat gewend, heeft ervaring. Let it go enzo. Kinderen moet je ook loslaten, hondenkinderen blijkbaar ook. Zodoende liepen we onlangs al eens met z’n vieren in het bos en het bleek werkelijk waar super gezellig. En dat terwijl we elkaar daarvoor maar één keer eerder in real life gezien hadden, bij de kassa van Albert Heijn. En dat terwijl ik ongeveer honderd jaar ouder ben dan haar ook (okee, niet honderd, wel zowat twintig).
Afijn, onlangs was het dan zo ver en ging ze alleen met Het Tuig op stap. Wat ik wel spannend vond want zouden ze zich wel gedragen enzo. Ik kreeg het enigszins benauwd bij de gedachte dat ze naar een ander (onbekend!) stuk bos zou gaan maar nee, dacht ik, ‘let it go…’ Dus daar gingen ze. ‘Maakt het nog uit hoe laat ik weer terug ben?’ vroeg ze nog. Euh, nee hoor. Veel plezier!
Ze reden weg en ik dacht; ‘okee, nou, dat is kaal zo in huis.’ Waarna ik maar achter de pc ging zitten om een stukje voor de website te schrijven. Er zat immers toch niemand beneden op me te wachten. Met vriendinnen was ik aan het appen over hoe het zou gaan en of ze ze al flauw zou zijn en op Marktplaats zou zetten of ze juist zo leuk zou vinden dat ze ze zou ontvoeren.
Na een klein uurtje was ze er weer, met twee vrolijke hondjes. Ze hadden drie kwartier gewandeld, in het Spaarbankbos en het was allemaal leuk geweest en goed gegaan. Gijs had nu eens geen stokjes gegeten. Ze hadden zich allemaal prima vermaakt en het was voor herhaling vatbaar ook!
Dus we gaan het vaker doen. Altijd handig als je iemand hebt die je vertrouwt en die je in kan schakelen als je een dagje weg bent. Mijn uiteindelijke doel is dat ik Judith in durf te huren en dat zij dan in ons huis logeert en dat we dan eens bijvoorbeeld een weekendje weg kunnen zonder honden. Wil Martin graag. En dat we dan naar Normandië gaan ofzo.
Maar dat duurt nog even, tot die tijd kan ik me vast buigen over de Gebruiksaanwijzing en alle Tips en Trucs en Instructies. 😉
Paar plaatjes nog, die ik van Judith kreeg:
Lekker in de schaduw
Zoek Mara!
Prachtige omgeving