En zo is het al weer 2017. Weer een jaar voorbij.
2016 was het eerste hele jaar zonder Robbie. Het voelt nog altijd alsof hij ‘in de tijd’ achtergebleven is.
Het was voor het eerst een jaarwisseling in ons eigen huis. De voorgaande jaren waren we steeds een weekje weg. Mara was dus nog nooit thuis geweest met de jaarwisseling.
Schoonhoven
Mara is bang voor vuurwerk en we hebben haar op verschillende manieren geprobeerd te helpen. Bach Rescue druppels door het drinkwater. Een soort van thundershirt (de echte zijn niet in haar maat maar een soktrui werkt eigenlijk hetzelfde). Via Facebook ontdekte ik een dierenartsenpraktijk in Heiloo die met essentiële oliën werkt. Zij hebben een vuurwerkmix voor Mara gemaakt. Deze deden we een aantal keren per dag op de binnenkant van haar oorpuntjes. De geuren werken dan in op haar hersenen. Ik heb wel het idee dat ze in huis dan wat rustiger was.
Op oudejaarsdag was het helemaal ‘feest’. Officieel mag men vuurwerk vanaf 18.00 afsteken maar wie houdt zich daar nu aan? Bij ons in de buurt praktisch niemand. We zijn overdag aan de wandel gegaan bij Schoonhoven. Daar hoorde je in de verte ook geknal maar het was relatief rustig. Gijs was helemaal op dreef en vermaakte zich prima. Mara sjokte als een zorgelijk dametje rond.
Mara onder de bank
Eenmaal thuis kroop ze onder de bank. En daar heeft ze toch best een tijdje gezeten. Af en toe kwam ze wel bij ons zitten. Op facebook las ik nog een tip van een trimsalon; vette watten in de oren. Vette watten pluizen niet. Baat het niet, schaadt het niet dacht ik. Dat dus ook maar uitgeprobeerd. Na een paar pogingen zat het goed. De eerste paar keren schudde ze ze steeds uit. Je moet ze best ver duwen maar omdat de gehoorgang van een hond haaks is, kan je ze niet te ver duwen.
Gijs wilde graag de tuin in
Gijs daarentegen is niet bang voor vuurwerk, maar die wil er wel graag op reageren. Wat neer komt op een mopperende hond. Die zich zo breed mogelijk maakt en zijn staart zo hoog mogelijk houdt. En vooral ook even door blijft mopperen en onrustig door het huis heen drentelt. Allebei dus gestresst op hun eigen manier. We hebben die avond een film gekeken en toen die af was zijn we over gegaan op het zwaardere geschut: we hebben de dvd van Rammstein hard aangezet. Rond 0.00 kregen ze allebei een Kong met van die vieze Kong vulling erin en waren ze rustig. Gijs was eerder op de avond al wel uit geweest, Mara durfde niet in de tuin te plassen. Rond half vier was ik even wakker en ben met haar in de tuin geweest. Er waren toen nog steeds wat knallen dus eigenlijk durfde ze niet maar ze deed het toch.
Nu zijn we een tijdje verder maar Mara is nog steeds gespannen. Dat duurt altijd even. Vooral ook omdat af en toe een knal bij ons vaak erg lang doorgaat. Ik zal blij zijn als we een paar weken verder zijn en iedereen weer helemaal relaxed is!
Maak er een mooi jaar van!