Het is net of hij het er om doet he! Maar Gijs had dus weer eens wat. Ik vond dat vier keer in een maand naar de dierenarts wel genoeg was, hoe lief ze daar ook zijn…
Gijs besloot anders. Hij had een leerpuntje voor mij, namelijk; ‘doe Gijs áltijd zijn korfje om, zéker in het donker.’
We gingen dus een rondje doen en Gijs wilde om de school, prima.
Hij scharrelde wat over het gras en kwam er vervolgens smekkend vandaan. Gijs had weer eens wat gevonden, er kwam een touwtje uit zijn mond en ik zag dat hij op een plastic netje van een vetbol kauwde.
Hoe lief hij ook is, dat eruit proberen te halen staat gelijk aan je hand in een versnipperaar steken. Gijs deelt niet.
We liepen zo gauw mogelijk naar huis, ik had al allerlei enge dingen in mijn hoofd maar besloot tot een rondje google. Daar kwam ik op hondenfora en besloot toch maar de dierenarts te bellen.
‘Een 11 jarige Jack Russell met een plastic netje in zijn maag.’
Ik kon toch maar beter even langs komen om hem te laten spugen! Gijs ging vrolijk mee, want in de auto.
Bij de dierenarts vond hij het maar wat gezellig. Gijs is dan altijd vreselijk enthousiast. Hij onderging de prik en vond daarna dat hij wel een koekje verdiend had. Die krijgt hij dan normaal altijd maar dit keer dus niet. Ondanks zijn enthousiaste gekwispel en gejoel voor de dierenarts.
Dat was natuurlijk van korte duur want al gauw begon de prik te werken. Je zag hem misselijker worden, in elkaar gaan staan, staartje omlaag, hij begon te slikken.
Het zag er enorm sneu uit, maar ja, dan moet je zulke dingen ook niet opeten. Hij heeft blijkbaar echt helemaal niks geleerd van de vorige keer.
Al gauw begon hij te spugen en ik snap werkelijk niet zo waarom mensen roepen dat brokken zo goed voor hun tanden zijn want Gijs kauwt er volgens mij niet eens op. Het zag er in ieder geval niet gekauwd uit…
Afijn, bij het tweede hoopje braaksel kwam het netje mee. Daar had blijkbaar nog net iets van de vetbol in gezeten waardoor dat lekker rook voor Gijs, maar weinig genoeg om uit een tuin gewaaid te zijn.
Gijs bleef spugen tot er alleen maar gal kwam en was daarna erg tam, logisch. Na een nacht goed slapen was hij weer bijgetrokken gelukkig.
Het had natuurlijk ook wel goed uit kunnen pakken, dat hij dat netje gewoon uit zou poepen. Maar ik durf het daar niet op te gokken. Bovendien zág ik wat hij at. Als het wel mis gegaan zou zijn, zou ik me altijd schuldig over blijven voelen dat ik niks gedaan had… Dan maar een spoedbezoekje aan de dierenarts..
Goeie leer voor mij; korf moet om. Maar wat jij misschien nog niet wist is dat die plastic netjes voor vogels erg gevaarlijk kunnen zijn. Vogeltjes kunnen er in verstrikt gaan en doodgaan. Dat is toch jammer van iets dat zo goed bedoeld is. Bovendien is het extra zwerfafval.
Het beste kan je daarom de netjes er van af halen en de bollen in een voedersilo doen!