Als ik aan dit bericht begin, is het maandag en donderdag moet ik weer in het ziekenhuis zijn en krijg ik, hopelijk, goed nieuws.
Ik doe steeds meer met mijn voet omdat ik voel dat die er steeds steviger aan vast zit. Dat klinkt misschien een beetje gek maar alles voelt steeds meer gewoon in plaats van heel erg kwetsbaar en ‘oh nee ik wil niet per ongeluk ergens tegen aan tikken ook al is het zachtjes’. Ik duw wasmanden de kamer in, bijvoorbeeld. De korstjes zijn van de wondjes hoewel die huid nog wel rood/paarsig van kleur is, zeker als mijn voet lang op de grond heeft gestaan.
Binnenkort mag ik dus hopelijk weer beginnen met erop lopen. En dat is wel een dingetje en dat is best raar. Want het grootste gedeelte van mijn leven loop ik en is dat gewoon normaal. Hardlopen, de honden uitlaten, smalle paadjes in de bergen van Oostenrijk, obstacle runs, van de keuken naar de bank met een kop thee. En nu denk ik ‘hoe dan?’ Komt omdat die spieren nog niet heel erg meewerken en omdat, als mijn voet lang op de grond staat, dat toch vervelend aan gaat voelen. Maar, dat is te verwachten. Ik heb er ook zes weken niet op gestaan. Goed. Ik ga hier een plaatje plakken en dan vul ik het later aan met hoe het in het ziekenhuis ging.
Inmiddels is het al een paar dagen na de bewuste donderdag en ik kreeg goed nieuws! De foto zag er goed uit, de breuklijntjes vervagen en alles staat nog steeds netjes zoals het hoort. Dus ik kreeg groen licht om weer volledig te gaan belasten. Dat lukt nog niet zonder krukken. Ik kom wel vooruit zonder krukken maar dat ziet er echt niet uit!
Ik maakte me zorgen over hoe ik weer zou gaan lopen maar eigenlijk ging dat als vanzelf. Soort van. Eerst met twee krukken en voet aan de grond. Afwikkelen is wel een ding want daar heb je toch een beetje ruimte in je hiel voor nodig. En in het begin heb je van die prikkels door je voet omdat die dat ontwend is na zolang niet op staan. Het is heel makkelijk om je been hele recht te houden en die dan meer zijwaarts neer te zetten maar dat is uiteraard niét de bedoeling. Heel goed bij nadenken hoe je je voeten neerzet dus. Gelukkig heb ik fysio en ze was erg tevreden over hoe ik ‘al’ kon lopen, na vier dagen. Ik kreeg tips om goed te lopen (‘lopen als een paard!’) en uiteraard oefeningen om de flexibiliteit weer terug te krijgen. Ik vind dat wel belangrijk want ik kan zelf wel wat gaan oefenen maar ik leer het me dan liever meteen goed aan dan dat ik later problemen zou kunnen krijgen.
Ik merk nu dat het steeds een stukje beter gaat. Het is zo fijn als je weer eens onder de douche kan staan in plaats van zitten (worden je benen echt koud!). Ik kan de trap weer op lopen. Ik sta steeds stabieler en het gaat steeds een beetje meer als vanouds. Ik moet wel een beetje op gang komen want na het slapen is de de enkel wel een beetje stijf. Maar het gaat goed. Ik moet van de fysio ook vooral op sokken/blote voeten lopen in huis en dat is ook wel een verademing na alsmaar schoenen aan.
Het gevolg hiervan is dat ik aan het eind van de dag wel op ben. Dan doet mijn enkel pijn en is die ook dik (hoort erbij) en ben ik gewoon heel erg moe. Maar ook dat gaat wel weer over. Ik hoop binnenkort weer eens in de box op de fiets te stappen, daar verheug ik me al weken op.
Dus tot dusverre gaat het erg goed en heb ik level 2 gehaald!! Over zes weken heb ik weer controle in het ziekenhuis en dan wordt er ook weer een foto gemaakt. Hopelijk ga ik dan huppelend het ziekenhuis in! Ha!