Vorig jaar ben ik begonnen met Crossfit. Bij Nadine van the Gym/Crossfit RFL, dat is de Crossfit box in Zuidwolde.
Crossfit is een sport, altijd gevarieerd en op hoge intensiteit. Geen fancy toestellen met tv schermpjes en bidonhouders, maar barbells, plates, kettlebells en vooral; jezelf. Je doet; pull ups, push ups, toes to bar, wall walks, power cleans, deadlifts, burpees, hardlopen, boxjumps en nog veel meer. Dat doe je niet zo maar, daarvoor moet je eerst de Fundamentals doen; basislessen om de techniek te leren.
Een Crossfit training bestaan uit een warming up, een krachtgedeelte en de WOD, de Work Out of the Day. Zoals je ziet zijn er veel termen die bij Crossfit gebruikt worden, het is voor buitenstaanders vast een beetje geheimtaal, kan ik me zo voorstellen.
Afijn, ik deed de fundamentals en zag voor en na die training ‘de echte’ Crossfitters aan het werk en was enigszins geïntimideerd. De WOD’s bij de fundamentals waren iets minder heftig. Nog wel erg genoeg om lekker op leeg te lopen hoor, maar het ‘gesmijt’ met al die zware gewichten… Dat vond ik best heftig. Inmiddels zijn we een jaar verder en heb ik een aantal dingen geleerd. Onder andere wat het nut is van lifters (schoenen!) en hoe je strict presses doet. Maar bij Crossfit kom je ook jezelf tegen.
Eigenlijk ben ik wel een erg onzeker tiepje. In mijn schoolrapporten van de basisschool stond het al; faalangst. Het is vooral het stemmetje in mijn hoofd; “Kan jij dat wel?”, “Nee Marloes, dat lukt je niet”, “Zie je wel, je kan het niet!”. Ik ben een hele tijd terug eens van de box gevallen en had een spier (piriformis spier) in mijn kont echt vreselijk pijn gedaan. Ik kon niet op één been staan en ging door de grond van de pijn. Op zo’n moment heeft dat stemmetje dus gewonnen (“zie je wel, je kan het niet!”). En ik laat me er nog steeds door beïnvloeden want als er boxjumps op het programma staan durf ik dat alleen op een lage.
Waar ik ook goed in ben is bedenken wat er mis kan gaan. Zeker als barbells boven je hoofd moeten, zoals bij een snatch. Een keer iets te ver doorgezwiept zonder controle, niks beschadigd maar wel gedacht; ‘oei’. Dat zijn dingen die me tegen houden, maar dat weet ik van mezelf dus daar probeer ik dan aan te werken.
Klinkt allemaal best dramatisch maar er zijn gelukkig nog veel meer leuke dingen te noemen! Zoals minder sterke elastieken nodig zijn bij je pull ups, een zwaardere medicine ball gebruiken bij je wall balls (maar ze dan drie keer zo hard vervloeken!) en gewoon merken dat je sterker wordt. Fitter. Het werkt gewoon echt! Ik ben ook echt wel trots op mezelf als het me wél lukt. Vooral vind ik het heerlijk om helemaal leeg te lopen op een WOD. Even je hoofd leegmaken. Niet denken aan dagelijkse dingen, alleen aan hoeveel herhalingen je al gedaan hebt en nog moet. Het geeft zo’n voldaan gevoel! En de volgende dag vreselijke spierpijn, haha! Al met al krijg ik er wel meer zelfvertrouwen door. Ik ben zelfs door mijn korte broekjes fobie heen! Ik heb er nu zelfs twee en ze zijn veel fijner dan mijn langere broeken.
Foto via Crossfit RFL
En soms heb je van die ‘aha’ momentjes. Onlangs nog. Maandag. We moesten powercleans doen. Setjes van 3.
Het begon goed, maar op den duur lúkte het gewoon niet meer. De eerste ging, de tweede ook en de derde belandde halverwege op mijn borst. Dat ging niet. Ik kon hem amper opvangen. Ik probeerde hetzelfde gewicht nogmaals maar het ging weer mis. Op dat moment had ik niet zoveel tijd om er verder over na te denken, ik baalde alleen dat het me niet gelukt was.
Later naar huis viel het kwartje; dat het me dan niet gelukt was, maar er was ook niks eng misgegaan. Het voelt een beetje beurs nu, maar dat heb je wel vaker. Als je bang bent voor blauwe plekken moet je niet aan Crossfit beginnen.
Ook is het leuk als je hoofd eindelijk de ‘klik’ maakt over hoe een beweging eigenlijk werkt. ‘Onder de barbell duiken’ klinkt mooi, maar hoe doe je dat nou? Gelukkig zijn er online duizenden filmpjes te vinden van hoe dat gaat, in slow motion. Machtig interessant om te zien. Ook is het leuk als je een PR hebt. Er zijn zat mensen die meer kunnen maar stiekem ben ik wel een beetje trots op mijn deadlift PR van 85 kilo (ik deed de deadlifts van bodypump altijd met hooguit 18 kilo, maar dat is ook een heel andere manier van trainen). Dat is dus weer zo’n les; ‘je bent sterker dan je denkt!’ En het is echt zo.
De box is leuk; leuke mensen, leuke coaches, goeie sfeer. Het is leuk maar ook hartstikke belangrijk om goed gecoached te worden. Als iemand je vertelt wat je niet goed doet, kan je je alleen maar verbeteren. Of dat ze zeggen dat je je gewicht nu maar niet verder moet verhogen omdat dat ten koste gaat van je techniek en je daarmee blessures kunt oplopen. Je kan altijd om advies vragen over hoe je iets beter/anders kunt doen.
Er sporten veel verschillende mensen in de box. De meeste mensen denken dat je heel fit moet zijn om aan crossfit te kunnen doen maar dat is echt niet zo. Alles kun je aanpassen (‘scalen’) naar je eigen niveau. De les die je hier ook leert is dat je je eigen competitie bent. Je kunt jezelf niet vergelijken met je buurvrouw/buurman. Je kunt wel denken; ‘maar zij kan veel meer gewicht dan mij liften/snatchen/pressen of whatever, maar jij bent jij. Dus laat ik me niet meer intimideren door mensen die sterker of sneller zijn, ik probeer gewoon zelf steeds een stukje beter te worden. Tuurlijk denk ik wel ‘ik wou dat ik dat kon!’ Maar ik ga me er niet blind op staren.
Het belangrijkste is dat je je best doet. En dat je het leuk vindt om stuk te gaan, want wat de WOD ook is, dat is het eigenlijk altijd wel. Vooralsnog gaan we er dus lekker mee door want het kan altijd beter en ooit kan ik vast double unders zonder mezelf pijn te doen. En stricte pull ups. En 100 kg deadliften. Als ik maar goed genoeg mijn best doe en dat stemmetje in mijn hoofd eens het zwijgen op kan leggen! (Wie daar trouwens de Gouden Tip voor heeft; ik hoor het graag van je!)
Foto: www.jespersenff.com