Bos!

Met mooi weer lopen we graag in het bos! We zijn van die mazzelkonten die veel bos dichtbij hebben. Niet zo dichtbij dat we van huis het bos inlopen, maar wel op hooguit een kwartiertje rijden.

De afgelopen dagen was het dan ook weer raak. We zagen laatst zelfs een ree! Gijs niet, want die had aan de andere kant een ruiter gespot en stond daardoor zenuwachtig te gillen.
Mara was oplettender en had hem (of haar) al gauw geroken. Het dier werd opgejaagd door Gijs zijn gegil en wilde zich snel uit de voeten maken en rende daarbij in onze richting en bedacht zich vervolgens snel. Prachtige dieren!!!

We ontdekken altijd wat moois. Soms is het een paadje waar we anders nooit langslopen, soms een verse koeienvlaai waar Gijs en Mara dan graag een hapje van willen nemen. Rietpluimen met van die witte dotjes er aan.
Of een interessant stukje gras:

Wat het nu was weet ik nog steeds niet. Er lag geen dood dier ofzo. Maar hij rook daarna niet al te fris meer dus hij ging mooi onder de douche! Tuigjes in de was ook, alles weer lekker fris.

Toch is bos meer een Gijs-ding dan van Mara. Mara houdt niet van nattigheid, of hoge takken om door heen te klauteren. Af en toe mag ze dan ook gewoon thuisblijven. Bij voorkeur ingestopt in een dekentje. Het is toch nog geen zomer! Af en toe lijkt ze een soort luie dag te hebben en alleen maar relaxed in haar mandje te willen liggen. Eigenlijk net als mij, haha!

Gijsemans was de laatste keren goed op dreef. Vooral op het gebied van koeienvlaaien. Waar ik dan weer wat minder blij mee was, maar gelukkig was daar de Neus. Voor al die lastige momenten is dat ding nog steeds een uitkomst.
Hij kan er zelfs water mee drinken. Wat hij dan ook regelmatig doet want door elke plas water die hij tegenkomt moet hij heen lopen en drinken tegelijk.
Dat hagelwitte vachtje en frisse geurtje was dus helaas van korte duur. Wel is hij altijd in voor een boswandeling. Dat vindt hij zoveel leuker dan ‘gewoon’ door de buurt.

Hij zit altijd om zich heen te kijken in de auto; dan  staat hij met zijn pootjes op de deur en kijkt aan de zijkant naar buiten of hij hangt in het midden met zijn hoofd tussen de voorstoelen.
De zonnewering is er voor nu maar weer af zodat hij beter zicht heeft. Hij zit trouwens wel altijd vast; aan de gordel. Veiligheid gaat voor!!

Eenmaal ter plaatse staat hij startklaar tot ik hem losgemaakt heb van de gordel en aangeklikt aan de lijn en dan springt hij de auto uit, klaar voor weer een avontuur!