Een tijdje terug was het weer tijd voor ons jaarlijkse bezoekje aan de dierenarts. Ik was daar een tijdje terug ook al geweest met Mara om haar nagels te laten knippen, en ben toen helemaal de titer bepaling vergeten. Afijn, dat is deze keer dus wel gebeurd. Mara deed dat eigenlijk wonderbaarlijk goed. Ze was ook wel aardig rustig te houden toen we even moesten wachten, zij met de naald in haar pootje, tot er voldoende bloed was. Ze had niet voldoende antistoffen meer dus Mara kreeg een vaccinatie.
En daarna was Gijs aan de beurt.
Gijs heeft eigenlijk heel de tijd staan kwispelen op de behandeltafel. Zijn oren werden gecontroleerd en af en toe lijkt hij daar wat kriebelig te zijn, maar de dierenarts zag geen gekke dingen. We hadden het over zijn leeftijd en wat Gijs allemaal al krijgt (Metacam, Stride plus, Vitofyllin..)
De dierenarts vertelde over een nieuw middel waar ze in de praktijk veel goeie resultaten mee zagen, een injectie die je na de eerste keer, om de zes tot acht weken kunt geven. Het is een middel dat tegen artrosepijn werkt en het heet Librela.
Het nadeel; het is een vrij prijzig middel. Maar goed, als Gijs zich er beter door gaat voelen, laten we het dan maar proberen! Zodoende kreeg Gijs zijn eerste Librela prik. Je zou na zo’n vier dagen wat verschil moeten gaan opmerken.
En na een tijdje zagen we inderdaad effect. Gijs is een stuk levendiger, meer actief en meer alert. Meer aanwezig eigenlijk. Hij loopt dus een stuk beter, heeft meer tempo en dribbelt ook wel verder.
In huis loopt hij me steeds achterna, wat soms gezellig is en soms ronduit irritant (ja sorry maar zo is het nou eenmaal). Het is niet zo handig als je aan het poetsen bent en bijna over de hond struikelt omdat die weer eens vlak achter je staat.
Anyways, onlangs heeft meneer ook de tweede prik gekregen! Hij geeft trouwens geen krimp als hij een prik krijgt. Gijs komt altijd voor de brokjes bij de dierenarts en zolang hij die krijgt, vindt hij heel veel wel helemaal prima.
Als je vaker een stukje hier gelezen hebt, weet je dat het met Gijs nooit saai is en dat die altijd wel wat heeft. Dus ging Gijs maar weer eens naar de dierenarts en dit keer vanwege zijn oog. Er zat een rare ‘swirl’ in zijn oog, is het staar? Is het wat anders? Geen idee dus na laten kijken. Het bleek een beschadiging in zijn oog te zijn. De dierenarts druppelde wat kleurstof in zijn oog voor verdere controle. Je kan de beschadiging ook wel zien als je goed naar zijn oog kijkt. Hoe hij er aan komt, geen idee.
Maar we kregen oogdruppels mee (Tobradex) en moeten nu drie keer daags zijn oog druppelen. De oogdruppels bevatten antibiotica en dexamethason. Binnenkort moet hij weer voor controle naar de dierenarts, dan krijgt hij meteen de derde Librela prik. Zijn oog ziet er al wel beter uit; hij had de voor hij met de druppels begon, regelmatig prut in zijn ooghoek. De druppels gaan thuis prima, want hij wordt er uitgebreid voor beloond.
Gijs is in maart jarig, dan wordt hij al weer 14 jaar. Een baasje op leeftijd dus. Wat we nu wel merken, is dat hij een beetje dement begint te worden. Hij krijgt daar Vitofyllin voor, dat de doorbloeding in zijn lijf verbeterd. Maar nu met de Librela, staat hij praktisch elke dag wel naar me te piepen, soms heel zachtjes zuchtend en soms op ‘normaal’ volume. Ik vind dat af en toe best lastig. Hij kan er niks aan doen, maar soms is het best irritant. Het helpt als ik op de bank ga zitten en hij dan naast of tegen me aan kan zitten. En soms helpt ook niks en staat hij maar wat te staan en naar me te staren. Voor de Librela, sliep hij veel meer. Ik denk wel dat het meer actief kunnen zijn voor hem beter is dan zoveel slapen, beweging is immers goed voor je hoofd en lichaam.
Maar om gaan met een dementerende hond, het is niet altijd makkelijk. Hij is ook erg op mij gericht. Manlief kan op de bank zitten, maar dat is niet genoeg, ik moet op de bank zitten zodat hij soms heel erg innig tegen me aan kan hangen.
Ach, als hij er niet meer zal zijn, dan weet ik zeker dat ik maar wat graag zou hebben dat hij nog eens tegen me zou staan te piepen…
