Net voor de vakantie, net toen ik het qua werken best druk had, toen werd Gijs ziek. De ene dag was er niks aan de hand, de andere dag spuugde hij al zijn eten weer uit…
Dus na een nacht spugen waarbij ik ‘gelukkig’ aan het werk was, de dierenarts gebeld en gelukkig konden we daar snel terecht. Powernapje en gaan. Gijs spuugde vervolgens in de auto en ook bij de dierenarts in de spreekkamer. Gijs was toch echt niet lekker. Hij kreeg drie prikken en daarna gingen we weer naar huis, in de veronderstelling dat het daarmee klaar was.
Helaas. Het spugen stopte wel en hij dronk ook wel weer maar eten ging er nog steeds niet in. Dus dezelfde avond, omdat Gijs toch echt niet Gijs was, weer naar de dierenarts, waar we gelukkig bij dezelfde dierenarts in de praktijk terecht konden. Astronautenvoer mee en de melding dat hij diezelfde avond en anders toch uiterlijk de volgende ochtend moest gaan eten. Het speciale voer verdund met wat water en hem dat met een spuitje gegeven, wat niet echt bijster ideaal ging.
De volgende ochtend wilde Gijs nog steeds niet eten. Er kwamen warme (zeg maar bloedhete) dagen aan dus ik wilde geen extra risico lopen op uitdroging en andere toestanden. Dierenarts weer gebeld en Gijs moest langs komen. Gijs ging aan het infuus.
Ik had nog steeds nachtdienst maar sliep niet best want ik maakte me toch wel erg zorgen om hem. Hij is tenslotte ook de jongste niet meer.
Gijs is de hele ochtend bij de dierenarts geweest. Er is tevens bloedonderzoek gedaan waar niets bijzonders uit kwam. De dierenarts hield het dus nog steeds op ‘iets verkeerds gegeten’.
Na een ochtend infuus begon hij weer op te knappen en hij begon ook al weer mopperig te doen tegen de mensen van de praktijk. Vervelend voor hen, maar wel een teken dat er weer wat leven in kwam. Mijn man haalde hem op en moest even helpen want men durfde hem het infuus niet uit te halen, omdat hij zo lelijk deed (gewoon een korf om doen, dacht ik). Ook had hij daar een paar likjes voeding gehad.
Eenmaal thuis is hij weer rustig aan begonnen met eten. Eerst het verdunde voer in kleine beetjes en daarna langzaam weer over op zijn reguliere voeding. Beetje Canikur er bij voor de darmflora. Zo knapte Gijs gelukkig gauw weer op. Dat infuus heeft hem enorm geholpen.
Het was een sneu hoopje hond en het ging even echt niet lekker met hem. Waardoor het nou gekomen is, ik heb werkelijk geen idee. Gijs eet wel vaker rare dingen van straat als hij de kans krijgt, maar vaak zijn we dat voor of we hebben in ieder geval een idee van wat hij eet (zoals die keer dat hij een mezenbol op at). Nu weten we het echt niet.
Maar wat het ook was, het is heel erg fijn dat we zo gauw bij de dierenarts terecht konden én dat we alle keren van alle dierenartsen daar, steeds bij dr. Schutte terecht konden. Die wist precies van de situatie af en hoe Gijs er de eerste keer uit zag. Gelukkig is hij nu weer opgeknapt, maar hij is er niet beter van geworden. Hij lijkt vergeten te zijn hoe hij het trapje bij de bank op moet komen. We hebben nu dus een loopplank voor hem aangeschaft en na een beetje oefenen gaat hem dat nu een stuk makkelijker af.
