Een tijdje terug begon Gijs ineens weer langzamer te lopen. Als je een rondje met hem deed, begon hij vrolijk als altijd, maar zodra je dan weer naar huis ging, zakte zijn tempo en sjokte hij maar wat naast je. Poepen ging minder goed; hij hield zijn rug rechter dan normaal. In huis was hij minder ontspannen en als je hem na een wandeltje wilde aaien, gilde hij als je zijn onderrug aanraakte. Na een tijdje kon je hem dan wel weer gewoon aaien, dus het is zo vaag als wat.
Afijn, Metacam gestart en maandag de fysiotherapeut gebeld.
En me bedacht en toch maar de dierenarts gebeld. Eerst eens foto’s maken, want vorig jaar heeft hij praktisch dezelfde klachten gehad. Verhaal voorgelegd aan de assistente en Gijs werd ingepland voor consult met eventuele narcose en foto.
Vrolijkerd!
Woensdag was het zo ver en zonder eten ging Gijs naar de dierenarts. Gijs gaat áltijd graag mee, dus ook naar de dierenarts. Hij gaat vrolijk kwispelend naar binnen. Blijkbaar is de associatie met koekjes sterker dan met nare dingen. Gelukkig maar! Van onderzoeken kwam niet veel, want Gijs hield zich zo gespannen als wat. Dat had ik wel verwacht.
Ik ken hem langer dan vandaag en onder dwang op zijn rug of zij leggen; dat gaat hem echt niet worden dus Gijsemans moest onder zeil.
Narcose die langzamer werkt, maar er voor zorgt dat hij sneller weer wakker zou zijn, als ik het goed begrepen heb.
Het ziet er altijd zo sneu uit; vasthouden, infuusnaald in zijn pootje en toen het narcosemiddel. Gijs ging strijdend ten onder; hij stond vreselijk te trillen en zakte toen op zijn zij. Oogjes nog open, waarvoor druppels. Hij deed me aan Robbie denken die daar precies elf maanden geleden ook op zijn rechter zij lag, met Ezydog tuigje, oogjes open en stijve pootjes. Gelukkig lag Gijs gewoon te slapen. En toen namen ze hem mee.
Na ongeveer een klein half uurtje werd ik gebeld dat het klaar was en ging ik weer terug naar de praktijk. Ik kreeg de foto’s te zien, samen met uitleg van de dierenarts. Leuk om je hond eens van binnen te zien op die manier. Maar er waren geen bijzonderheden op de foto’s te zien. Niets dat verklaarde waarom Gijs klachten heeft. Aan de ene kant is dat mooi, maar aan de andere kant weten we nu nog niets.
Duf..
Gijs stond half slaperig te kwispelen in zijn kooitje. Hij ging mee naar huis. Deed eerst een poging om te blijven zitten in de auto, maar dat lukte niet. Eenmaal thuis heb ik hem in zijn mandje gelegd.
Hij was nog zo duf dat hij zijn plas liet lopen. Maar knapte algauw op!
Gijs was in de tuin komen liggen, lekker in de zon. Het ene moment lag hij nog slaperig te doen en toen hoorde hij wat en rende van zijn kussen af.
Gijs is er weer!
We hebben het trapje bij de bank weggehaald, op aanraden van de fysiotherapeute. Op die manier kan hij niet op de bank, maar kan hij er ook niet afspringen, wat ook een grote belasting voor zijn lijfje is. Dat is wel sneu, want hij wil wel echt graag bij ons zijn.
De fysiotherapeute is gebeld en woensdag gaat Gijs daar heen. Ik denk dat hij daar al wel veel baat bij zal hebben.
En tot het woensdag is, doen we het sowieso maar rustig aan.