December. De maand van het vuurwerk (onder andere). Ik heb nooit echt van vuurwerk gehouden, zelf nooit afgestoken want ik vond het eng. Ik ben verder niet bang voor de knallen hoewel ik niet begrijp wat er nu zo leuk aan een heel harde knal is.
Tegenwoordig heb ik steeds meer een hekel aan vuurwerk.
Dat is begonnen met Robbie. Robbie was vreselijk bang voor vuurwerk.
Als je een hond hebt (ik heb geen ervaring met katten) die bang is voor vuurwerk, ben je je bewust van elke knal. Helaas voor ons (want Robbie is er dan niet meer maar Mara is net zo bang) wonen wij in een buurt waar men graag vuurwerk af steekt. Niet alleen in december, helaas ook bij barbecues of andere ‘feestelijkheden’. Of zomaar.
Het zijn niet veel knallen dan, maar wel net genoeg om een hond die daar bang voor is, zeer hoog in de stress te krijgen. Voor Robbie (en dat geldt vast voor meer honden die zó vreselijk bang zijn) was het genoeg om zijn algehele gevoel van veiligheid weg te vegen.
Afijn, terug naar december. De ultieme vuurwerkmaand. Volgens de site van de rijksoverheid mag er pas op oudjaarsdag vuurwerk afgestoken, maar wie houdt zich hier nu aan? Niemand helaas.
Zodoende hebben we al een erg gestresste Mara hier, die eigenlijk niet meer naar buiten wil. Niet alleen in het donker, ook overdag want dan zijn er af en toe ook knallen. Niet veel. Maar ze zijn er.
Vanmiddag stonden Gijs en Mara in de hal, ik deed Mara haar tuigje aan toen er in de straat iets afgestoken werd en met een harde knal afging.
Ik kan haar dan gaan dragen, want lopen is er dan écht niet meer bij. Op de terugweg, bijna bij huis zag ik de buurjongens staan en ze wilden wat gaan afsteken. Ik vroeg of ze even wilden wachten en dat deden ze gelukkig ook. (Heel veel jeugd hier knalt maar ze wachten wel netjes tot je gepasseerd bent.)
Dus wij maar gauw naar binnen.
Ook de knallen die je hoort als je binnen bent, wekken angst op. Gijs reageert er vreselijk fel op (en buiten geeft ie geen krimp) en Mara, nou ja, die is gewoon bang en verstopt zich het liefst onder de bank.
Iedereen die nu heel hard gaat roepen: ‘ja maar het is maar één knal’ die heeft geen ervaring met angstige honden. Ook van één knal kunnen ze danig van slag raken en het gewoon absoluut niét meer vertrouwen op straat en in de paniekstand gaan en alleen nog maar récht door naar huis willen.
Vanavond nog. Mara liep als een bang hoopje hond mee en net toen ze éindelijk genoeg moed verzameld had om te gaan plassen: dikke knal. Dus niet plassen, trekken aan de lijn en bibberen van angst.
Aan al die mensen die aan vuurwerk lol beleven, wil ik vragen of ze een béétje rekening zouden kunnen willen houden met de dieren om hen heen. De enige die er lol aan beleeft, is degene die het afsteekt. Voor dieren is het afzien, hou rekening met hen, leef je eens in en steek je vuurwerk pas op oudejaarsdag af. Dat zou zo ontzettend veel stress schelen.
Dankjewel. En doe voorzichtig.
