Zo ineens was het daar; een wondje op Gijs zijn snuit. Gekrabd en toen was het open. Hoe dat kan, ik heb geen flauw idee. Maar belangrijker nog; hoe kom je er weer van af?
Het was gelukkig nog een klein plekje.
Dat kleine plekje werd helaas snel een groter plekje toen Gijs het toch nodig vond om er nog een keer aan te krabben, maar dan harder.
Dat komt de genezing dus niet ten goede.
Ik gaf Gijs celzouten, in best grote hoeveelheden. Dan zie je hem opknappen. Huid is in een dag minder rood en veel rustiger. Het knapt er gewoon sneller van op. Maar Gijs trok de hoge doseringen niet zo goed en raakte aan de diarree.
Toch maar even gestopt met de celzouten. Dan maar even alleen door hun drinkwater. Gijs is naar de fysiotherapie geweest vanwege zijn rug (hij begon weer wat minder soepel te zijn) en de fysio zit naast de dierenarts. Daar eens even langsgegaan voor een kraag. Ik mocht het wel proberen van de assistente, maar als de wond niet opknapt, moeten we terug. Gijs was not amused. Zo’n raar ding om. De eerste keer dat ik hem omdeed, bleef hij stokstijf staan! Vervolgens zat hij klem, hij was natuurlijk iets breder zo!
Hij vond zichzelf wel erg sneu zo, maar het is nou eenmaal voor het goede doel.
28-11
Het ging niet meteen goed. Toen we de kraag even af hadden, heeft hij toch weer zitten krabben. En met een achterpoot gaat dat niet erg zachtzinnig er aan toe.
Bloeden natuurlijk. Onlangs heb ik hem maar onder de douche gedaan en het geprobeerd schoon te spoelen, maar dat was ook geen succes.
Toch de celzouten maar weer wat opgehoogd. Ik geef hem nu 2x daags celzouten, nummer 3, 5, 8, 9 en 11. Ik geef ze uit de hand, want als ik hem een bakje voor hou, wil hij zo snel gaan dat hij er zowat in stikt. Het begint nu weer goed op te knappen. Zo apart om te zien hoe snel dat gaat! Nu dus even doorzetten en nog even de kraag om zodat het écht dicht is en dan kan hij weer zonder! En de ontlasting blijft nu ook goed! Onderstaande foto is van vandaag; ziet er goed uit toch?
30-11