Iedereen was blij toen de kapsalons weer open gingen. Ook Martin maakte gauw een afspraak, voor zijn doen had hij toch enorm lang haar. Dat vond ik zelf wel meevallen, er moest naar mijn idee alleen een beetje model in. Maar hij wilde kort.
Er was nog iemand hier in huis die toch wel dringend toe was aan een beste knip beurt. Gijs was laatst al geweest, Martin dus ook al. Blijven Mara en ik over. Ik wil mijn haar graag lang dus daar komt voorlopig geen schaar bij in de buurt.
Mara wordt altijd een beetje als een dweil, als haar haar wat lang wordt. Ze krijgt vieze dreadlocks aan haar kin. Soms blijft ze met haar eigen nagels in haar haar hangen en begint te gillen. Het was wel weer tijd.
Duitsland is qua corona en quarantaine terug in Nederland niet een optie, dus belde ik L. en beschreef Mara (‘bijt, krabt, wordt woest en je hebt geen grip want klein’). Gelukkig zag ze de uitdaging wel zitten.
Nietsvermoedend lag Mara in haar mandje te slapen. En toen ging ze mee in de auto. Ik had met L. afgesproken dat ik in de auto zou wachten, als het dan niet zou gaan, kon ik haar zo weer ophalen. Vooral nagels zijn wel een uitdaging. In mijn eentje lukt me dat niet en ook de dierenarts krijgt het altijd erg warm van haar (en dan niet in positieve zin hè..)
Na een tijdje kreeg ik een apje dat ‘het draakgehalte’ naar boven kwam. Oh hemel, als dat maar goed gaat. Ergens vind ik het ook wel genant dat ze dan zich zo gedraagt. Ik begrijp het wel, het is ook niet leuk. Maar waar Robbie zich daar dan maar een beetje aan overgaf en vooral zijn pootjes introk en af en toe ging dreigen met zijn tanden, gaat Mara gewoon vol in de aanval als je het alleen al waaaaaaagt om met een vinger aan haar nagels te komen.
Maar het bleef stil op de app tot het verlossende woord; ‘kom maar hoor’.
Op de tafel zat een keurig klein yorkie meisje, met een mooie roze bandana om haar hals. Het was dus eigenlijk best wel goed gegaan!
Haar gezichtje was wat lastiger en dat kan ik alleen maar beamen. Ze houdt je op den duur vast alsof ze een aapje is. En het is net alsof ze ineens heel veel pootjes heeft want haar nagels zijn óveral. Ze heeft L. ook gebeten, ik had niet anders verwacht ook. Maar gelukkig bijt ze niet door en bovendien heeft ze vrij weinig tandjes over.
Maar afijn, missie geslaagd, de draak is getrimd. Mara was er moe van en dat is logisch, na zoveel indrukken.
En die bandana he, zoooo leuk!! Ik zie die dingen wel eens online maar die zijn dan zo groot dat ik heel Mara er in kan verpakken. Deze past haar precies goed!
