Gisteravond was het programma RAMBAM op tv en het ging over Dolfinarium in Harderwijk (de aflevering kun je hier terug zien).
Als eerste; ik vind het geweldig dat ze hier aandacht aan besteden. Ik ben vroeger als kind wel eens bij het Dolfinarium geweest en eerlijk is eerlijk, ik vond het toen prachtig.
Inmiddels heb ik me verder geïnformeerd over dolfinaria en dierentuinen en is mijn mening niet meer zo positief.
Dolfijnen zijn prachtige dieren. Echt. Maar dolfijnen in een bak water, als je er nuchter over nadenkt, is het zielig. Op de site van Dierbewustleven staat het volgende:
Dolfijnen zijn zeer intelligente zoogdieren. In het wild maken dolfijnen onderdeel uit van hechte en buitengewoon complexe (familie)groepen. Ze kunnen daarbij interactie onderhouden met honderden dieren. Dat sociale gedrag is belangrijk voor ze: zo vinden ze bescherming, liefde en genegenheid. Wetenschappers hebben ontdekt dat dolfijnen zelfbewustzijn hebben, je kunt ze daarom makkelijk vergelijken met een mens, met een kind.
Dolfijnen in de natuur zwemmen zo’n 50 tot 80 kilometer per dag. Ter illustratie: heel de gemeente Harderwijk beslaat nog niet eens 50 vierkante kilometer. In de vrije natuur hebben de dieren een territorium tot wel 300 vierkante kilometer en spenderen ze ook nog eens een groot deel van hun tijd aan migreren. Zo kunnen dolfijnen binnen 20 dagen een afstand van 1.076 kilometer afleggen. Dat is ongeveer net zo ver als van Harderwijk naar Warschau, Polen, hemelsbreed.
Door hun mooi gestroomlijnde lichaam kunnen dolfijnen grote snelheden bereiken in het water. Ze kunnen ook erg diep duiken, tot wel 200 meter. Dat is dieper dan onze Euromast hoog is. Een dolfijn kan tot 20 minuten zijn adem inhouden en brengt in de natuur bijna 90% van de tijd onder water door. Samen jagen ze op vis, ontwikkelen vriendschappen en spelen met elkaar.
Een heel belangrijk zintuig van een dolfijn is de sonar. Door de weerkaatsing van de ultrasone geluiden weet een dolfijn of er obstakels in het verschiet liggen. De sonar stelt een dolfijn in staat de hele omgeving te verkennen (andere dolfijnen, roofdieren, hindernissen).
Als je hier eens goed over nadenkt, is het dan niet eigenlijk heel zielig dat zo’n intelligent dier opgesloten zit in een kleine bak water? Begrijp me niet verkeerd; de mensen die in het Dolfinarium werken doen heus hun best en hebben op hun manier echt wel het beste met hun dieren voor.
Maar wat ik me afvraag; zouden we dit deze dieren wel aan moeten doen?
Is het niet één groot circus? Een piste van water, licht en geluid, kunstjes en klappende mensen.
Zouden we anno 2016 niet beter moeten weten?
Is het geen tijd dat pretparken als deze gewoon dicht gaan?
Zijn we niet eens klaar met geld verdienen over de ruggen van onschuldige dieren?
Voor de mensen die Netflix hebben: Op Netflix kun je Blackfish zien.
Blackfish gaat over de orka Tilikum bij SeaWorld, die in 2010 orkatrainster Dawn Brancheau gedood heeft. Regisseuse Gabriela Cowperthwaite deed hier onderzoek naar.
Als de dieren zo gelukkig zijn in een pretpark, waarom doden ze dan een trainster?
Ze ging op onderzoek uit en sprak met verschillende mensen: deskundigen, ooggetuigen en ex-trainers. Het resultaat is een zeer indrukwekkende documentaire over psychologisch verstoorde dieren die uitgebuit worden, om maar zoveel mogelijk geld te verdienen.
En is dat niet eigenlijk wat er in het Dolfinarium ook gebeurd? Okee, andere diersoort, maar beide intelligent en opgesloten in een fractie van hun normale leefgebied.
Als ik jou zou opsluiten in een glazen badhokje en je een aantal keren per dag een kunstje liet doen en dan gooi ik een verlepte boterham met pindakaas naar je, dan zou je toch ook psychisch niet meer zo gezond zijn?