Eerder schreef ik al een stukje over slapen met honden en dit is een soort deel 2. Met name over Mara.
Want die Mara, die heeft het toch maar goed voor elkaar.
Enige tijd geleden besloot ik om haar verwarmingsmandje (zo’n ding bedoeld voor katten) aan de rand van ons bed te hangen, zodat ze dichtbij ons kon zijn. Beneden heeft ze nu een poppenbedje van Ikea dat helemaal perfect voor haar is. Ze heeft er een Ikea babykussen in en het is helemaal leuk.
Goed, dat verwarmingsmandje hangt dus aan het bed en het bleek het ideale opstapje. Ze kan zo op bed springen en gaat en staat ’s nachts waar ze wil. En Mara wisselt dus af. Soms springt ze van bed af en gaat in de grote mand staan graven (we hebben er twee zodat Gijs ook kan afwisselen). Gelukkig doet ze dat nooit midden in de nacht.
Wel vindt ze het zo af en toe een goed idee om op bed te springen en dan op haar rug te gaan liggen rollen met het nodige woestelijke gegrom.
Als dat klaar is, kruipt ze vaak onder het dekbed en komt dan tegen je aan liggen. Uiteraard wel op een dusdanige manier dat je zelf geen kant meer op kunt. Dus druk ik haar dan voorzichtig richting het midden van het bed en vaak blijft ze daar dan ook wel liggen. De hele nacht. Onder het dekbed. Het lijkt me vreselijk benauwd maar Mara vindt het heerlijk. Ze ligt helemaal ontspannen en oh wee als je per ongeluk tegen haar aan komt. Dan wordt ze boos. En probeert ze in je voeten te bijten. Wat haar nooit lukt. En hallo, het is míjn bed, ik mag hier liggen waar ik wil hoor. Koningin Mara denkt daar zelf anders over.
Oh en Gijs? Gijs heeft keuze uit twee mandjes boven. Soms gaat hij nog wel eens wat mopperen en aan de wandel. Beetje nukkig. Maar het is wat dat betreft net een vogeltje. Als je er een deken overheen gooit, is hij stil. En kruipt hij heerlijk onder de deken, lekker warm. Scheelt ook een hoop getrippel!!