Sinds enige tijd hebben we dus een buggy voor Gijs, iets wat ons zelf erg goed bevalt. Gijs vindt het heerlijk om er in te zitten, hoewel die regelmatig zo enthousiast is dat hij helemaal over de rand gaat hangen waarbij hij zichzelf half smoort. Dus dan de kap maar dicht. Veel loopt hij overigens nog steeds zelf.
Het ‘nadeel’ van een buggy, is het commentaar dat je er doorgaans op krijgt. Want hondjes, die horen gewoon te lopen want daar hebben ze toch vier pootjes voor gekregen?
Een vriendinnetje van mij heeft ook een buggy voor haar senior hondje en heeft dezelfde ervaringen.
Honden in buggy’s zijn lui. Waarom hoeven die niet te lopen? ‘Oh die heeft het lekker makkelijk, die hoeft niet te lopen’ was het de laatste keer dat ik me Gijs in het bos was.
Feitelijk kan ik dat omdraaien naar mensen. Twee benen om te lopen dus waarom zit je in een rolstoel? Dan is er iets met je waardoor lopen niet gaat en dat kan ouderdom zijn of bijvoorbeeld ziekte.
Zo is het met honden ook. Ja er zullen ongetwijfeld mensen zijn die hun honden behandelen als luxe poppetjes, met jurkjes en dergelijke en daarom ook een schattige buggy om heel fashionista te gaan shoppen ofzo.
Maar uitzonderingen daar gelaten, hebben mensen die een buggy gebruiken daar vaak een goede reden voor. En dat ze dan willen dat hun hond wel gewoon alles zou kunnen doen als een gezonde, jonge hond
Zoals bijvoorbeeld Jippe, die ziek is waardoor hij niet meer kan lopen. Of Gijs, die zere heupen heeft. Of je hebt een pup die nog niet zo ver mag lopen. Of een oud hondje dat wel graag op stap gaat maar dat fysiek niet zo goed meer aan kan.
Dus ja, hondjes hebben vier pootjes om op te lopen, maar als dat niet (meer) gaat, is een buggy een mooi alternatief om ervoor te zorgen dat ze nog steeds een rijk leven hebben en voldoende prikkels krijgen.
Dus voor je de volgende keer heel hard roept of denkt ‘wat een luie hond!’ vraag dan gewoon eens wat er aan de hand is. Niet meteen oordelen, eerst vragen.