Sinds 2006 ben ik hondenmoeder, Robbie was toen nog een klein puppemansje. Als er iets is dat ik heb geleerd is dat kleine hondjes door een hoop mensen niet als echte hond gezien worden. En dat het blijkbaar enorm grappig is om opmerkingen te maken, die de gemiddelde mens met een klein hondje al driehonderdachtenzestig keer gehoord heeft, minstens.
Toen ik met Robbie liep, kreeg ik al ‘hilarische’ opmerkingen naar mijn hoofd geslingerd (‘ik wist niet dat je cavia’s tegenwoordig ook al uit moet laten’) en inmiddels is het niet veel beter. Wat is in hemelsnaam het nut van zulke opmerkingen? Het aparte is, dat ik dit nu alleen met Mara heb. Gijs is blijkbaar hond genoeg van zichzelf.
Mara is natuurlijk ook erg klein en het lijkt alsof mensen denken dat ze geen echte hond is. Natuurlijk, mensen hebben voorkeur voor grote of kleine honden, snap ik helemaal.
Maar, lieve mensen; Mara. Is. Een. Echte. Hond.
Echt waar. Zelfs als ze haar warme jas aan heeft. Feit is dat kleine hondjes lager bij de grond zijn, waar het kouder is. Daarnaast hebben kleine hondjes een relatief groot oppervlak ten opzichte van hun volume en koelen daardoor sneller af dan grote honden. Een jasje is dus geen aanstelleritis of een ‘eigenaar’ die denkt dat z’n hond een aankleedpopje is (hoewel die mensen ongetwijfeld ook bestaan) maar soms gewoon noodzaak.
Als je je kleine hond gewoon behandelt als een echte hond, dus er gewoon mee gaat lopen, dan kunnen ze dat prima. Echt. Hier in de buurt zag ik regelmatig een mevrouw met een chihuahua een heel eind lopen (ze liep langs de surfplas, dan loop je een eind want je kan verder nergens anders heen).
Mara gaat mee naar het bos. Ze loopt net zoveel als Gijs en ik denk dat Gijs en Mara meestal grotere rondes lopen dan andere honden in de buurt (dat weet ik niet zeker, maar die zie ik doorgaans alleen een klein rondje om het grasveld lopen). Mara loopt ook gewoon in Oostenrijk. Alles. Ze wordt dan alleen even geholpen als ze ergens niet op kan komen. Omdat het rotsblok te hoog is. Net zoals grote honden dan ook even hulp nodig hebben. Ik ken mijn hond, ik weet wat ze kan en wat ze wel en niet leuk vind.
Soms word ik er best een beetje moe van dat mensen steeds maar denken dat Mara een teer poppetje is. En dat ze niks kan. Geen conditie heeft. Gedragen moet worden. Dat ís gewoon niet zo. Kunnen we af van die stereotypes? Dat kleine hondjes watjes zijn, dat een hond met een muilkorf altijd gevaarlijk is, dat álle Staffords vals zijn, dat álle kleine hondjes vervelende keffertjes zijn, want dan zijn alle labradors zeker ook te dikke vreetzakken en alle bordercollies zenuwpezen.. Om maar even wat te noemen.
Een hond is een hond, met een eigen persoonlijkheid met zijn eigen voorkeuren.
Zou de wereld niet een stukje mooier zijn als we het allemaal wat positiever zouden bekijken en hondjes gewoon hondjes laten, of ze nu 50 kilo zijn of anderhalf?