Eén hondje is leuk. Twee is misschien nog wel leuker. Want dan hebben ze elkaar, kunnen ze samen slapen en spelen en alles.
Gijs en Mara zijn zelf niet hondjes die tegen elkaar aan gaan liggen slapen. Sterker nog, in Gijs zijn Biabed liggen ze allebei in een hoek, áls ze er al samen in liggen. Samen in een mand, dat is maar raar volgens Gijs. (Tegen ons aanliggen dat kan dan weer wel..)
Laatst lag Mara heerlijk in de grote mand (de mand die hier op de foto’s staat) hier in huis. Gijs stond er zielig voor te staan en af en toe piepte hij heel sneu. Mara lag erbij met een hoofd van; ‘ja nou ik lig hier gewoon lekker’. Gijs bedenkt dan niet dat hij daar gewoon naast past en dat ze dan wellicht gewoon aan de kant zal gaan. Als ze op het trapje ligt kan hij dus ook niet op de bank komen, want Mara ligt ervoor! Oh jee!!
Waar ze dan wel goed in zijn, is samen spelen! Dat gaat over algemeen ook bij vlagen en het is Mara die er de aanzet toe geeft. Aangezien Mara zo subtiel is als een bulldozer, komt het er op neer dat ze of bij Gijs in zijn mand springt, of gewoon voor hem gaat staan en zich tegen hem aan drukt. Soms spelen ze écht samen, dan wordt er vooral veel gehapt naar elkaar en hangt Mara in Gijs zijn oren en poten en Gijs gromt er af en toe wat bij. En soms hebben ze momenten dat ze allebei met hun eigen ding bezig zijn. Dan spelen ze ‘samen’ met een speeltje en ligt Gijs erop te kauwen en houdt hem vast tussen zijn voorpoten en Mara staat aan het andere eind te trekken.
Ik vind het altijd zo leuk om te zien hoe ze samen bezig zijn. Dat is toch wel echt een voordeel van twee hondjes hebben. Laatst waren ze bijvoorbeeld af en aan de hele dag al met elkaar aan het stoeien. Dat is niet altijd zo hoor. Het wisselt enorm en ik denk dat dat wel wat met Gijs te maken heeft. Gijs had laatst last van zijn knie en was daardoor ook wat minder blij. Dan zit je al helemaal niet te wachten op zo’n klein ding dat steeds in je oren en poten hapt. Mara voelt dat wel aan en dan zijn wij het slachtoffer en moet er eindeloos met haar floss gespeeld worden…
Toch heeft Gijs vreselijk veel geduld met Mara. Hij snauwt haar nooit af, terwijl ik haar soms best irritant vind en zou denken dat Gijs daar ook wel eens spuugflauw van zou worden. Maar nee, ze weet hem eigenlijk altijd wel te porren voor een spelletje. Gijs gromt soms wel om te laten merken dat hij iets niet leuk vindt en Mara stopt dan even en gaat vervolgens alsnog door.
Soms is Gijs een beetje te overprikkeld en dan is hij te fel voor haar. Maar het voordeel van haar formaat is dat ze zich dan onder de bank kan verstoppen, waar Gijs dan schel blaffend voor gaat staan. Je hoort aan zijn blaf dan al dat hij te druk is.
Met honden uit de buurt spelen ze eigenlijk nooit. De meeste honden worden door Gijs genegeerd, Of hij doet alsof hij heel enthousiast op ze af komt en loopt dan snel door. Mara vindt de meeste honden ook niet zo leuk want iedereen is groter dan haar. Ze gaat dan al gauw staan schreeuwen naar ze, beetje jammer wel. Dat zal ongetwijfeld mede veroorzaakt zijn door de dood van Robbie. Daarom ben ik ook zo blij dat ze in ieder geval elkaar nog hebben en thuis altijd gezellig samen met elkaar kunnen spelen. Ik hoop dat we nog langs van ze kunnen genieten, en zij van elkaar!